Oblíbené biblické verše z Lúcás 9

Sdílet

Agus duḃairt sé leó uile: Má’s áil le h-aoinne teaċt am’ ḋiaiḋ séanaḋ sé é féin, agus tógaḋ sé a ċros gaċ lá, agus leanaḋ sé mé.

Óir an t-é gur maiṫ leis a anam féin do ṡáḃáil, caillfiḋ sé é; agus an t-é a ċaillfiḋ a anam ar mo ṡon-sa, sáḃálfaiḋ sé a anam.

Duḃairt Íosa leis: Aoinne a ċuirfiḋ a láṁ ar an gcéaċta agus ansan a ḃeiḋ ag féaċaint lastiar de, ní’l sé oireaṁnaċ do ríġeaċt Dé.

Óir cad é an tairḃe do ḋuine má ḋeineann sé an saoġal mór do ḃuaċtaint agus é féin do ṁilleaḋ agus do ċailleaṁaint?

Óir an t-é do ġlacfaiḋ náire mar ġeall orm-sa agus ar mo ḃréiṫre, glacfaiḋ Mac an Duine náire mar ġeall ar an nduine sin, nuair a ṫiocfaiḋ sé ’n-a ġradam agus i ngradam a Aṫar agus na n-aingeal naoṁṫa

Agus duḃairt Íosa leis: Táid poill talṁan ag na madraíḃ ruaḋa, agus a neadaċa ag éanlaiṫe an aeir, aċ ag Mac au Duine ni’l áit ’n-a leigfeaḋ sé a ċeann.

Agus duḃairt sé leó-san: An t-é a ġlacfaiḋ an leanḃ san am’ ainim-se glacann sé mise; agus an t-é a ġlacfaiḋ mise glacann sé an t-é do ċuir uaiḋ mé; óir an t-é is lúġa agaiḃ go léir isé is mó.