Oblíbené biblické verše z ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 4

Sdílet

Յիսուս ոտքի ելլելով սաստեց հովը, ըսելով. – Դադրէ՛,– եւ լիճին ըսաւ.– Հանդարտէ՛։ Հովը դադրեցաւ եւ կատարեալ հանդարտութիւն տիրեց։ Ապա Յիսուս իր աշակերտներուն ըսաւ. – Ինչո՞ւ այդպէս վախկոտ էք. տակաւի՞ն հաւատք չունիք։

Անոնք չափազանց վախցան եւ իրարու կ՚ըսէին. – Ո՞վ է արդեօք այս մարդը, որ նոյնիսկ հովն ու ծովը կը հնազանդին իրեն։

մինչ Յիսուս նաւակին յետսակողմը բարձի մը վրայ կը քնանար։ Աշակերտները արթնցուցին զինք եւ ըսին. – Վարդապե՛տ, հոգդ չէ՞ որ մենք կը կորսուինք։

Յետոյ ըսաւ. - Ուշադի՛ր եղէք ձեր լսած խօսքերուն, որովհետեւ զայն լսողներդ աւելիով պիտի ունենաք։ Ինչ չափով որ ուրիշները չափէք, նոյն չափով Աստուած ձեզ պիտի չափէ։

Յետոյ Յիսուս շարունակեց. – Աստուծոյ արքայութիւնը կը նմանի հետեւեալին.– Մարդ մը արտին մէջ սերմ կը ցանէ։ Օրեր ու գիշերներ կ՚անցնին, կը քնանայ ու կ՚արթննայ, մինչ այդ սերմերը կը բուսնին ու կ՚աճին, եւ ինք չի գիտեր թէ ի՛նչպէս կը մեծնան։

Ականջ ունեցողը թող լսէ։