Oblíbené biblické verše z یوحنا ۱

Sdílet

امّا به تومامٚ کسأنی کی اونَ قوبیل بوکودیدی، اَ حقَ فدَه کی خودا زأکأن بیبید، ینی هر کسی کی به اونٚ نام ایمأن بأوره.

از اوّل کلمه بو و کلمه خودا اَمرأ بو و کلمه، خودا بو.

اَ نور در تاریکی تأبه و تاریکی نتأنه اونَ از بین ببره.

کلمه، اینسانٚ خاکی بوبوسته و اَمی میأن ساکن بوبوسته و اَمأن اونٚ جلالَ بیده‌ییم، جلالی کی شایسته‌یٚ او یگانه پسری ایسه کی از طرفٚ پئر بمو، پور از فیض و راستی.

همه چی توسطٚ اون به وجود بمو و از هر اونچی کی به وجود بمو، هیچ چی بدونٚ اون به وجود نمو. در اون حیات بو و او حیات، نورٚ آدمیأن بو.

فردایٚ او روز، یحیی چون عیسایَ بیده کی اونٚ طرف اَمون دره، بوگفته: «اَنه برّه‌یٚ خودا کی گونایَ از دونیا اوسَنه!

اون دونیا میأن ایسَه‌بو و دونیا به واسطه‌یٚ اون به وجود بمو، امّا دونیا اونَ نشنأخته. به خو ملکٚ سر بمو، ولی اونٚ قوم، اونَ قوبیل نوکودیدی.

اون نورٚ حقیقی کی هر آدمی‌یَ منوّرَ کونه، حقیقتاً به جهان اَمون دوبو.

چونکی شریعت توسطٚ موسی بمو، امّا فیض و راستی به واسطه‌یٚ عیسی مسیح بمو.