Römer 12:1-12

І вось, прашу вас, браты, міласэрнасьцю Божай, аддавайце целы вашыя ў ахвяру жывую, сьвятую, Богу спадобную: на разумнае служэньне ваша; і не прыстастоўвайцеся да веку гэтага, а пераўтварайцеся абнаўленьнем розуму вашага, каб вам спазнаваць што (ёсьць) воля Божая, добрая, прыемная і дасканалая. Па дадзенай мне мілаце, кожнаму з вас кажу: ня думайце пра сябе больш, чым трэба думаць; а думайце сьціпла, у меру веры, якое кожнаму Бог удзяліў. Бо як у адным целе ў нас многа чэлесаў, але не ва ўсіх чэлесаў адно і тое самае прызначэньне, так і мы многія складаем адно цела ў Хрысьце, а паасобку адно аднаго чэлесы. І як па дадзенай нам мілаце, маем розныя здольнасьці, дык, калі гэта прароцтва - прароч у згодзе зь вераю; калі маеш служэньне, служы; калі настаўнік, вучы; калі суцешнік, суцяшай; калі раздаеш, раздавай у шчырасьці; калі начальнік, начальнічай дбайна; калі дабрачынец - дабрачынь з прыязнасьцю. Любоў хай будзе някрывадушная; цурайцеся зла, гарнецеся да дабра; пяшчотна любеце адно аднаго братняю любоўю; пашанлівасьцю адно аднаго запабягайце; у руплівасьці ня слабніце; духам успалымняйцеся; Госпаду служэце; суцяшайцеся надзеяю, у смутку будзьце цярплівыя, у малітве трывалыя

РЫМЛЯНАЎ 12:1-12