Hebrews 13:5-17

Майце нораў несрэбралюбны, задавольвайцеся тым, што ёсьць. Бо Сам сказаў: «не пакіну цябе і не адступлюся ад цябе», так што мы кажам адважна: «Гасподзь мне памочнік, і не збаюся: што зробіць мне чалавек?» Спамінайце настаўнікаў вашых, якія дабравесьцілі вам слова Божае, і, гледзячы на канец іхняга жыцьця, пераймайце іхнюю веру. Ісус Хрыстос учора і сёньня і навекі Той самы. Вучэньнямі рознымі і чужымі не захапляйцеся; бо добра мілатою мацаваць сэрцы, а ня прысмакамі, ад якіх не атрымалі карысьці тыя, што іх спажывалі. Мы маем ахвярнік, зь якога ня маюць права карміцца слугі скініі. Бо целы жывёлін, кроў зь якіх, на ачышчэньне грэху, уносіцца першасьвятаром у сьвяцілішча, спальваюцца за табарам, - дык і Ісус, каб асьвяціць людзей Крывёю Сваёю, пацярпеў па-за брамаю. Дык выйдзем жа да Яго за табар, нясучы Яго паганьбеньне; бо ня маем тут сталага горада, а шукаем будучага. Дык будзем жа празь Яго няспынна прыносіць Богу ахвяру хвалы, гэта значыцца, плод вуснаў, якія славяць імя Ягонае. Не забывайце таксама дабрачыннасьці і шчырай супольнасьці, бо такія ахвяры падабаюцца Богу. Слухайцеся настаўнікаў вашых і будзьце пакорлівыя, бо яны нядрэмна рупяцца за вашыя душы, як абавязаныя даць адказ; каб яны рабілі гэта з радасьцю, а ня ўздыхаючы, бо гэта вам не карысна.

ГАБРЭЯЎ 13:5-17