РЫМЛЯНАЎ 4:1-12,16
РЫМЛЯНАЎ 4:1-12 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Што ж, скажам, Абрагам, бацька наш, набыў па плоці? Калі Абрагам апраўдаўся дзеямі, ён мае пахвалу, але не перад Богам. Бо што кажа Пісаньне? «Паверыў Абрагам Богу, і гэта залічылася яму ў праведнасьць». Плата працаўніку залічваецца не зь мілаты, а з абавязку; а таму, хто не працуе, а верыць у Таго, Хто апраўдвае бязбожнага, вера ягоная залічваецца ў праведнасьць. Так і Давід называе шчасным чалавека, якому Бог залічвае праведнасьць незалежна ад дзеяў: «дабрашчасныя, каму беззаконьні дараваныя і чые грахі пакрытыя; дабрашчасны той чалавек, якому Гасподзь не залічыць грэху». Дабрашчаснасьць гэтая датычыцца абразаньня, ці неабразаньня? Мы кажам, што Абрагаму вера залічылася ў праведнасьць. Калі залічылася? пасьля абразаньня ці да абразаньня? Не пасьля абразаньня, а да абразаньня. І знак абразаньня ён атрымаў, як пячатку праведнасьці празь веру, якую меў у неабразаньні, так што ён стаўся бацькам усіх веруючых у неабразаньні, каб і ім залічылася праведнасьць, і бацькам абрэзаных, ня толькі тых, што прынялі абразаньне, але і тых, што ходзяць па сьлядах веры бацькі нашага Абрагама, якую меў ён у неабразаньні.
РЫМЛЯНАЎ 4:16 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Такім чынам па веры, каб было зь літасьці, каб абяцаньне было неадменнае ўсім, ня толькі па законе, але і па веры нашчадкаў Абрагама, які ёсьць бацька ўсім нам,
РЫМЛЯНАЎ 4:1-12 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Дык што, скажам, Абрагам, бацька наш, знайшоў паводле цела? Бо калі Абрагам апраўданы ўчынкамі, ён мае пахвалу, але ня перад Богам. Бо што кажа Пісаньне? «Паверыў Абрагам Богу, і залічана яму за праведнасьць». Таму, хто робіць, нагарода ня з ласкі залічваецца, але з павіннасьці; а таму, хто ня робіць, але верыць у Таго, Хто апраўдвае бязбожніка, вера ягоная залічваецца за праведнасьць. Гэтак і Давід кажа, што шчасьце чалавеку, якому Бог залічвае праведнасьць незалежна ад учынкаў: «Шчасьлівыя тыя, якім адпушчаныя беззаконьні і якім грахі прыкрытыя; шчасьлівы чалавек, якому Госпад не залічыць грэху». Дык шчаснасьць гэтая для абрэзаных ці і для неабрэзаных? Бо мы кажам, што Абрагаму вера залічана за праведнасьць. Дык калі залічана? У абразаньні ці ў неабразаньні? Не ў абразаньні, але ў неабразаньні. I знак абразаньня ён атрымаў, як пячатку праведнасьці веры, якую [ён меў] у неабразаньні, каб быў ён бацькам усіх, хто верыць у неабразаньні, каб і ім залічана была праведнасьць, і бацькам абразаньня, тых, якія ня толькі [маюць] абразаньне, але і ходзяць па сьлядах веры ў неабразаньні бацькі нашага Абрагама.