ПСАЛТЫР 104:1-35

Падзяліцца

ПСАЛТЫР 104:1-35 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)

Слаўце Госпада; заклікайце імя Ягонае; абвяшчайце ў народах дзеі Ягоныя. Сьпявайце Яму і грайце Яму; раскажэце пра ўсе цуды Ягоныя. Хвалецеся імем Ягоным сьвятым; хай цешыцца сэрца ў тых, хто шукае Госпада. Шукайце Госпада і сілы Ягонай, шукайце аблічча Ягонага заўсёды. Згадвайце цуды Ягоныя, якія ўчыніў, азнакі Ягоныя і суд вуснаў Ягоных, вы, семя Абрагамавае, рабы Ягоныя, сыны Якава, выбранцы Ягоныя. Ён Гасподзь Бог наш; па ўсёй зямлі суды Ягоныя. Вечна Ён памятае Свой запавет, слова, якое запавядаў тысячам родаў, якое запавядаў Абрагаму, і клятву сваю Ісааку, і паставіў тое Якаву законам, і Ізраілю запаветам вечным, кажучы: табе дам зямлю Ханаанскую як часьціну спадчыны вашай. Калі іх было яшчэ лікам мала, вельмі мала, і былі яны прыхадні ў ёй, і пераходзілі ад народу да народу, з царства да іншага племя, нікому не дазваляў крыўдзіць іх, і за іх цароў дакараў: «не дакранайцеся да памазанцаў Маіх, і прарокам Маім не рабеце зла». І наклікаў голад на зямлю; кожнае хлебнае сьцябло паламаў. Паслаў перад імі чалавека: у рабы быў прададзены Язэп. Скавалі аковамі ногі яму, у жалеза ўвайшла душа ягоная, пакуль спраўдзілася слова Ягонае: слова Гасподняе выпрабавала яго. Паслаў цар, і разьвязалі яго; уладар народаў, і вызваліў яго. Паставіў яго гаспадаром над домам сваім і ўпраўцам над усім валоданьнем сваім, каб ён настаўляў валадароў ягоных паводле сваёй душы і старэйшын ягоных вучыў мудрасьці. Тады прыйшоў Ізраіль у Егіпет, і перасяліўся Якаў у зямлю Хамаву, і вельмі размножыў Бог народ Свой, і зрабіў яго мацнейшым за ворагаў ягоных. Абудзіў у сэрцы іхнім нянавісьць супроць народу Ягонага і хітрасьць супроць рабоў Ягоных. Паслаў Майсея, раба Свайго, Аарона, якога абраў. Яны паказалі сярод іх слова азнакаў Ягоных і дзівосы Ягоныя ў зямлі Хамавай. Паслаў цемру, і зрабіў морак, і не зрабілі супору слову Ягонаму. Ператварыў іхнюю ваду ў кроў, і замарыў рыбу іхнюю. Зямля іхняя ўрадзіла шмат жаб нават у спальні цароў іхніх. Ён сказаў, і прыйшлі розныя насякомыя, воды ва ўсе іхнія межы. Замест дажджу паслаў на іх град, вагонь пякучы на зямлю іхнюю. І пабіў вінаград іхні і смакоўніцы іхнія, і паваліў дрэвы ў межах іхніх. Сказаў, і прыйшла саранча, і безьліч вусеняў; і паелі ўсю траву на зямлі іхняй, і паелі плады на палях іхніх.

ПСАЛТЫР 104:1-35 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)

Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА! ГОСПАДЗЕ, Божа мой, Ты вельмі вялікі! У годнасьць і велічнасьць Ты апрануўся! Ты ахінуўся ў сьвятло, быццам у шату, Ты раскінуў нябёсы, як намёт. Ты паставіў над водамі хорамы Твае, Ты паставіў хмары як калясьніцу Тваю, Ты ходзіш на крылах ветру. Ты робіш вятры анёламі Тваімі, служыцелямі Тваімі — агонь, што палае. Ты паставіў зямлю на месцы яе, ня можа яна пахіснуцца на вякі вечныя. Бяздоньнямі, як вопраткай, закрыў Ты яе; па-над горамі воды стаялі. Перад пагрозай Тваёй яны ўцякалі, перад голасам грымотаў Тваіх адступаліся. Узьнімаліся горы, зыходзілі раўніны на месцы, якія Ты заснаваў для іх. Ты паклаў [водам] мяжу, якую не пяройдуць; ня вернуцца, каб закрыць зямлю. Ты пасылаеш крыніцы для ручаёў, яны цякуць паміж гораў, пояць усіх зьвяроў палявых, праганяюць дзікія аслы смагу сваю. Над імі жывуць птушкі нябесныя, праз вецьце голас падаюць. Ты поіш горы з хорамаў Тваіх; пладамі дзеяў Тваіх зямля насычаецца. Ты ўзрошчваеш траву для скаціны і расьліны для працы чалавеку, каб вырастаў хлеб з зямлі і віно, якое сэрца людзям весяліць, і алей, ад якога твар іх блішчыць, і хлеб, які сэрца людзей умацоўвае. Насычаюцца дрэвы ГОСПАДА, кедры Лібанскія, якія Ён пасадзіў. Там птушкі робяць гнёзды, бусел на кіпарысе [мае] дом свой. Высокія горы — для сарнаў, скалы — прыстанішча для даманаў. Ён месяц зрабіў, [каб вызначаць] пару; сонца ведае захад свой. Ты цемру кладзеш, і стаецца ноч, у ёй рухаюцца ўсе зьвяры лясныя. Львяняты рыкаюць пра здабычу, шукаючы ў Бога пажывы. Як узыйдзе сонца, яны зьбіраюцца разам і ў логвах залягаюць. Выходзіць чалавек на дзеі свае і на працу сваю аж да вечара. Якія шматлікія, ГОСПАДЗЕ, дзеі Твае! Усё Ты ў мудрасьці ўчыніў, зямля поўная даброцьцяў Тваіх. Вось мора, вялікае і шырокае на абодва бакі. Там рухаецца безьліч жывёлаў малых і вялікіх. Там караблі ходзяць. Левіятан, якога Ты ўфармаваў, гуляе ў ім. Усе яны ўзіраюцца на Цябе, каб Ты даў ім пажыву ў свой час. Ты даеш ім, яны зьбіраюць; Ты адкрываеш руку Тваю, і яны дабром насычаюцца. Ты хаваеш аблічча Тваё, і яны палохаюцца; забіраеш дух іхні, і яны паміраюць, і ў пыл назад вяртаюцца. Ты пашлеш Дух Твой, і яны створаныя, і Ты аднаўляеш аблічча зямлі. Няхай будзе слава ГОСПАДА на вякі, няхай радуецца ГОСПАД з дзеяў Сваіх. Ён гляне на зямлю, і яна дрыжыць; дакранецца да гор, і яны палаюць. Буду сьпяваць ГОСПАДУ жыцьцём маім; буду выслаўляць Бога майго яшчэ больш. Няхай будзе салодкім Яму разважаньне маё, а я буду весяліцца ў ГОСПАДЗЕ. Няхай грэшнікі счэзнуць з зямлі, няхай больш ня будзе бязбожнікаў! Дабраславі, душа мая, ГОСПАДА! Альлелюя!