ВЫСЛОЎІ 1:1-33
ВЫСЛОЎІ 1:1-33 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Выслоўі Саламона, сына Давідавага, цара Ізраільскага. Каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець разумныя выслоўі; засвоіць правілы добрай разважлівасьці, справядлівасьці, права і слушнасьці; прастадушным даць кемнасьць, юнаку - веды і разважлівасьць; паслухае мудры і памножыць веды, і разумны знойдзе мудрыя парады; каб разумець выслоўе і загадкавую мову, словы мудрацоў і загадкі іхнія. Пачатак мудрасьці - страх Гасподні; толькі дурні пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем. Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй: бо гэта - прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю. Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся. Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага, жывых праглынем іх, як апраметная, і - цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць; набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю; далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»: Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй, бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць. На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка; а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае. Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка. Мудрасьць кліча на вуліцах, на плошчах узносіць свой голас, на шумных сходах прапаведуе, каля гарадское брамы прамаўляе слова сваё: «Дакуль, немысьлі, любіцьмеце невуцтва? дакуль пакепнікі будуць кепствам цешыцца? дакуль бязглуздыя будуць ненавідзець навуку? паслухайце маёй засьцярогі: вось, я вылью на вас Духа майго, абвяшчу вам словы мае. Я клікала, а вы не паслухаліся; я падавала руку маю, і ніхто не зважаў; і вы адкінулі ўсе мае рады, і перасьцярогаў маіх не прынялі: за тое і я пасьмяюся з вашай пагібелі; парадуюся, калі прыйдзе ваш страх; калі прыйдзе ваш страх, як бура, і няшчасьце, як віхура, наляціць на вас; калі спадобіць вас нядоля і ўціск. Тады будуць клікаць мяне, і я не пачую. За тое, што зьненавідзелі веды і ня выбралі страху Гасподняга, не схацелі парады маёй, пагардзілі ўсімі перасьцярогамі маімі; за тое няхай ядуць яны з плоду дарог сваіх і насычаюцца з парадаў сваіх. Бо адступніцтва неразумных заб'е іх, і бястурботнасьць немысьляў загубіць іх. А хто мяне слухае, будзе жыць у бясьпецы і спакойна, не баючыся ліха».
ВЫСЛОЎІ 1:1-33 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Прыповесьці Салямона, сына Давіда, валадара Ізраіля, каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець словы розуму, каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці, каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць. Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі, каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія. Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем. Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй, бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй. Сыне мой, калі б цябе намаўлялі грэшнікі, не далучайся да іх. Калі яны скажуць: «Хадзем з намі! Зробім засаду дзеля праліцьця крыві; наставім без прычыны пастку на нявіннага; праглынем іх жыўцом, як пекла, і цалкам, як тых, што зыходзяць у магілу; знойдзем усялякія каштоўнасьці, напоўнім дамы свае здабычаю. Жэрабя сваё кідай разам з намі, няхай адзін мех будзе для нас усіх». Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй, бо ногі іхнія бягуць да злачынства і сьпяшаюцца на праліцьцё крыві. Бо надарэмна настаўляецца сетка на вачах усяго птаства. А яны цікуюць на ўласную кроў, робяць засаду супраць душы сваёй. Такія вось сьцежкі кожнага, хто прагне чужога даброцьця; яно забірае душу таго, хто завалодае ім. Мудрасьць гукае на вуліцах, на плошчах узьнімае голас свой, на скрыжаваньнях шумлівых дарог кліча, у брамах гарадзкіх гучаць яе словы: «Дакуль, неразумныя, будзеце любіць неразумнасьць; дакуль, насьмешнікі, будзеце захапляцца насьмешкамі сваімі, а невукі — пагарджаць веданьнем? Зьвярніцеся да настаўленьня майго, і я выльлю на вас духа майго, і абвяшчу вам словы мае. Вось жа я клікала, але вы адмаўляліся, працягвала руку сваю, але ніхто не зьвярнуў увагі. Вы ўзгардзілі радай маёю і адкінулі дакараньні мае. Дык і я буду сьмяяцца з падзеньня вашага, і насьміхацца буду, калі прыйдзе на вас жах. Калі нахлыне жах, як бура, і загуба ваша, быццам віхура, калі прыйдуць на вас трывога і гора, тады будуць клікаць мяне, але я не адкажу, будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне. Бо яны зьненавідзелі веданьне і ня выбралі для сябе страху перад ГОСПАДАМ, і не пайшлі за парадамі маімі, і ўзгардзілі перасьцярогамі маімі. Дык няхай ядуць яны плады шляху свайго і насыцяцца намерамі сваімі. Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, бяздумнасьць дурняў загубіць іх. А хто слухае мяне, будзе жыць бясьпечна, будзе спакойны, не баючыся зла».