ФІЛІМОНА 1:8-21
ФІЛІМОНА 1:8-21 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Таму, маючы вялікую ў Хрысьце адвагу загадваць табе, што трэба, зь любові лепей прашу, ня хто які там, а я, Павал - старац, а цяпер вязень Ісуса Хрыста; прашу цябе за сына майго Анісіма, якога нарадзіў я ў кайданах маіх: ён быў калісьці нягодны табе, а цяпер годны табе і мне: я вяртаю яго; а ты прымі яго, як маё сэрца. Я хацеў пры сабе яго ўтрымаць, каб ён замест цябе паслужыў мне ў кайданах за зьвеставаньне; але без тваёй згоды нічога не хацеў зрабіць, каб добрая справа твая была ня мусовая, а з добрае волі. Бо, можа быць, ён на тое часова адлучыўся, каб ты прыняў яго назаўсёды, ужо ня як раба, а вышэйшага за раба, брата любаснага, асабліва мне, а тым болей табе, і па плоці і ў Госпадзе. І вось, калі маеш за супольніка мяне, дык прымі яго, як мяне. Калі ж ён чым пакрыўдзіў цябе, альбо вінаваты табе, лічы гэта на мне. Я, Павал, напісаў маёю рукою: «я заплачу»; не кажу табе пра тое, што ты і самім сабою мне вінаваты. Так, браце, дай мне скарыстацца табою ў Госпадзе; супакой маё сэрца ў Госпадзе. Спадзяючыся на слухмянасьць тваю, а напісаў табе, ведаючы, што ты зробіш і болей, чым прашу.
ФІЛІМОНА 1:8-21 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Дзеля гэтага, маючы вялікую ў Хрысьце адвагу загадваць табе, што прыстойна [рабіць], лепш праз любоў прашу я, ня хто іншы, як Павал, староста, а цяпер і вязень Ісуса Хрыста. Прашу цябе адносна дзіцяці майго Анісіма, якога я нарадзіў у путах маіх, што быў некалі некарысны для цябе, а цяпер патрэбны табе і мне. Яго я паслаў, а ты яго, як мае ўнутранасьці, прыймі. Хацеў я яго пры сабе трымаць, каб ён замест цябе паслужыў мне ў путах за Эвангельле, але без твае згоды нічога не хацеў зрабіць, каб дабро тваё не з прынукі было, а з добрае волі. Бо можа ён дзеля таго на гадзіну адыйшоў, каб ты атрымаў яго назаўсёды, ужо не як слугу, але вышэй за слугу, як брата ўлюбёнага, асабліва для мяне, а тым больш для цябе — і паводле цела, і ў Госпадзе. Дык калі маеш мяне за супольніка, прыймі яго, як мяне. А калі ён чым скрыўдзіў цябе або вінен, лічы гэтае на мне. Я, Павал, напісаў маёю рукою: «Я аддам»; каб не казаць табе, што ты і самім сабою мне вінны. Гэтак, браце, дай мне скарыстацца ад цябе ў Госпадзе; супакой унутранасьці мае ў Госпадзе. Перакананы ў паслухмянасьці тваёй, я напісаў да цябе, ведаючы, што ты зробіш і больш, чым кажу.