ЁВА 14:1-17
ЁВА 14:1-17 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Чалавек, народжаны жанчынай, недаўгавечны і перапоўнены журботамі: нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца. І якраз на яго ты падымаеш вочы Твае, і мяне вядзеш на суд з Табою? Хто родзіцца чыстым ад нячыстага? Ніхто. Калі дні яму вызначаны, і лік месяцаў ягоных у Цябе, калі Ты паклаў яму крэс, якога ён не пяройдзе, дык ухіліся ад яго: няхай ён адпачне, пакуль не закончыць, як найміт, дня свайго. У дрэва ёсьць надзея, што яно, калі і будзе сьсечана, зноў ажыве, і парасткі ад яго выходзіць не перастануць: калі і састарэў у зямлі корань ягоны, і пень ягоны замёр у пыле, але, як толькі пачула ваду, яно дае парасткі і пускае вецьце, як бы нанава пасаджанае. А чалавек памірае і распадаецца; адышоў, і дзе ён? Сыходзяць воды з возера, і рака выцякае і высыхае: так чалавек ляжа і ня ўстане; да сканчэньня неба ён не прачнецца і не паўстане са сну свайго. О, калі б Ты ў апраметнай схаваў мяне і хаваў мяне, пакуль пройдзе гнеў Твой, паклаў мне тэрмін і потым згадаў пра мяне! Калі памрэ чалавек, дык ці будзе ён зноў жыць? Ва ўсе дні вызначанага мне часу я чакаў бы, пакуль прыйдзе мне зьмена. Паклікаў бы Ты, і Я даў бы Табе адказ, і Ты выказаў бы ўпадабаньне да твору рук Тваіх; бо тады Ты пералічыў бы крокі мае і не сачыў бы за грэхам маім; у зьвітку было б пазначана беззаконьне маё, і Ты закрыў бы віну маю.
ЁВА 14:1-17 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Чалавек, які народжаны з жанчыны, мае век кароткі і поўны трывогаў. Вырастае кветка, і вяне, і мінае, як цень, і не застаецца. І Ты на такога зьвяртаеш вочы Твае і вядзеш яго на суд з Сабою. Хто ж можа нячыстага зрабіць чыстым? Хіба ніхто! Калі дні яму вызначаны, і лік месяцаў ягоных вядомы Табе, і Ты вызначыў яму межы, якіх нельга яму перайсьці, дык адвярні вочы Твае ад яго, няхай ён супачыне, няхай пацешыцца днём, як той найміт. Бо нават дрэва мае надзею. Калі яно было сьсечанае, дык зноў адрасьце, і парасткі свае пускаць не пакіне, і калі састарэе ў зямлі корань ягоны, і пень ягоны ў пяску спарахнее, ад вільгаці вады яно зазелянее і пусьціць галінкі як маладая расьліна. А чалавек калі памрэ, ён адыйшоў, і дзе знойдзеш яго? Зьнікаюць воды з мора, і рэкі высыхаюць да дна. Так і чалавек, калі засьне, не прачнецца, пакуль неба ня счэзьне; ня ўстане, і зо сну свайго не прачнецца. О, каб Ты схаваў мяне ў адхлані і захаваў мяне, пакуль не міне ярасьць Твая, і вызначыў мне час, у які зноў мяне ўзгадаеш. Ці памёршы чалавек зноў будзе жыць? Усе дні службы маёй я чакаю, калі прыйдзе замена мая. Ты паклічаш, і я адкажу Табе, Ты засумуеш за творам рук Тваіх. Бо Ты палічыш нават крокі мае, і будзеш ласкавы адносна грахоў маіх. Ты запячатаеш, як у мяшку, злачынствы мае, і выбеліш правіны мае.