Эклезіясціка (Мудрасць Ісуса, сына Сіраха) 50
50
1Сымон, сын Оніі, першасвятар, ён пры сваім жыцці паправіў дом і ў днях сваіх узмацаваў святыню.
2Таксама ім было пабудавана ўзвышнае месца для святыні – высокі падмурак для сцяны святыні.
3У яго дні быў выраблены вадаём для вады, сажалка – як паверхня таго [меднага] мора.
4Ён ухаваў народ свой ад рабаўніка і ўзмацаваў горад ад асады.
5Як велічна выглядаў, калі глядзеў з палаткі, пры выхадзе з Дома Заслоны!
6Быццам ранняя зорка сярод воблакаў, і як месяц у поўні ў днях свята,
7 #
Сірах. 43:12
і як сонца, што ззяе над святыняй Божай.
8Як вясёлка, што блішчыць між воблакаў славы, і як кветка ружы ў час вясны, і як лілея пры крыніцы, і як кветка Лібана ў час лета,
9і як зіхатлівы агонь і кадзіла, палаючы на агні,
10і як каваная залатая пасудзіна, аздобленая рознымі каштоўнымі камянямі,
11як дрэўца аліўкавае, што дае плады, і як кіпарыс, што падняўся пад воблакі, калі адзяваў ён пачэсныя шаты і ўбіраўся дзеля павелічэння пышнасці.
12Калі прыступаў ён да святога ахвярніка, даваў славу бакавой сцяне свяцілішча.
13І калі прымаў з рук святароў ахвярныя часткі, і сам стаяў каля ахвярніка, і кругом яго – світа братоў, выглядаў, як атожылак кедра на гары Лібана,
14і кругом яго стаялі, як галінкі пальмаў, усе сыны Аарона ў сваёй славе.
15Ахвяра ж Госпадава ў іх руках на віду ўсяго сходу Ізраэля, і, спаўняючы службу пры ахвярніку да заканчэння, каб правільна прынесці ахвяру Усемагутнаму.
16Ён працягнуў руку сваю да ахвярнага ўзлівання, і адпіў ад вінаграднай крыві;
17і выліў на падножжа ахвярніка, на прыемны пах Узвышняму Валадару.
18 #
Ліч. 10:2-10
Тады сыны Аарона загаманілі, затрубілі ў каваныя трубы, і паднялі вялікі гоман на памяць перад Богам Узвышнім.
19Затым усе людзі разам з паспехам падалі на твар на зямлю, каб пакланіцца Госпаду Богу свайму, і памаліцца Усемагутнаму, Богу Узвышняму.
20І, спяваючы, выхвалялі яго сваімі галасамі, і магутным рэхам адбіваўся мілагучны спеў.
21І маліў народ Госпада Узвышняга і Міласэрнага аж пакуль спынілася хваленне Госпада; і яны споўнілі свой абавязак.
22 #
Святар. 9:22; Ліч. 6:23-27; Высл. 4:5 Затым, сыходзячы, падняў рукі свае на ўвесь сход сыноў Ізраэля, даць сваімі вуснамі дабраславенне Госпада, ды каб цешыцца Яго імем;
23і паўторна падаў народ на твары свае, каб атрымаць дабраславенне Узвышняга.
24І цяпер дабраславіце Бога сусвету, Які вялікія спраўляе рэчы на зямлі ўсёй, ад улоння маці нашае ўзвялічваючы дні нашыя і робячы з намі паводле Сваёй міласэрнасці.
25Хай дасць нам радасць сэрца і хай настане мір у Ізраэлі ў наш час і ў векі вечныя;
26каб верыў Ізраэль, што міласэрнасць Божая з намі, каб вызваляў нас у нашыя дні.
27Душа мая ненавідзіць два народы, трэці ж не ёсць народ:
28ён пражывае на гары Сэір, і філістынцаў, і прабываючых у Сіхэме, – народ неразумны.
29Навуку мудрасці і выхавання апісаў я ў гэтай кнізе – Ісус, сын Сіраха, ерузалімец, які выліў мудрасць з сэрца свайго.
30Шчасны, хто займецца гэтымі павучэннямі; хто ўкладвае іх у сваё сэрца – будзе заўсёды мудрым.
31Калі бо так будзе рабіць, усё зможа, бо страх Госпадаў – шлях яго.
Цяпер абрана:
Эклезіясціка (Мудрасць Ісуса, сына Сіраха) 50: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017
Эклезіясціка (Мудрасць Ісуса, сына Сіраха) 50
50
1Сымон, сын Оніі, першасвятар, ён пры сваім жыцці паправіў дом і ў днях сваіх узмацаваў святыню.
2Таксама ім было пабудавана ўзвышнае месца для святыні – высокі падмурак для сцяны святыні.
3У яго дні быў выраблены вадаём для вады, сажалка – як паверхня таго [меднага] мора.
4Ён ухаваў народ свой ад рабаўніка і ўзмацаваў горад ад асады.
5Як велічна выглядаў, калі глядзеў з палаткі, пры выхадзе з Дома Заслоны!
6Быццам ранняя зорка сярод воблакаў, і як месяц у поўні ў днях свята,
7 #
Сірах. 43:12
і як сонца, што ззяе над святыняй Божай.
8Як вясёлка, што блішчыць між воблакаў славы, і як кветка ружы ў час вясны, і як лілея пры крыніцы, і як кветка Лібана ў час лета,
9і як зіхатлівы агонь і кадзіла, палаючы на агні,
10і як каваная залатая пасудзіна, аздобленая рознымі каштоўнымі камянямі,
11як дрэўца аліўкавае, што дае плады, і як кіпарыс, што падняўся пад воблакі, калі адзяваў ён пачэсныя шаты і ўбіраўся дзеля павелічэння пышнасці.
12Калі прыступаў ён да святога ахвярніка, даваў славу бакавой сцяне свяцілішча.
13І калі прымаў з рук святароў ахвярныя часткі, і сам стаяў каля ахвярніка, і кругом яго – світа братоў, выглядаў, як атожылак кедра на гары Лібана,
14і кругом яго стаялі, як галінкі пальмаў, усе сыны Аарона ў сваёй славе.
15Ахвяра ж Госпадава ў іх руках на віду ўсяго сходу Ізраэля, і, спаўняючы службу пры ахвярніку да заканчэння, каб правільна прынесці ахвяру Усемагутнаму.
16Ён працягнуў руку сваю да ахвярнага ўзлівання, і адпіў ад вінаграднай крыві;
17і выліў на падножжа ахвярніка, на прыемны пах Узвышняму Валадару.
18 #
Ліч. 10:2-10
Тады сыны Аарона загаманілі, затрубілі ў каваныя трубы, і паднялі вялікі гоман на памяць перад Богам Узвышнім.
19Затым усе людзі разам з паспехам падалі на твар на зямлю, каб пакланіцца Госпаду Богу свайму, і памаліцца Усемагутнаму, Богу Узвышняму.
20І, спяваючы, выхвалялі яго сваімі галасамі, і магутным рэхам адбіваўся мілагучны спеў.
21І маліў народ Госпада Узвышняга і Міласэрнага аж пакуль спынілася хваленне Госпада; і яны споўнілі свой абавязак.
22 #
Святар. 9:22; Ліч. 6:23-27; Высл. 4:5 Затым, сыходзячы, падняў рукі свае на ўвесь сход сыноў Ізраэля, даць сваімі вуснамі дабраславенне Госпада, ды каб цешыцца Яго імем;
23і паўторна падаў народ на твары свае, каб атрымаць дабраславенне Узвышняга.
24І цяпер дабраславіце Бога сусвету, Які вялікія спраўляе рэчы на зямлі ўсёй, ад улоння маці нашае ўзвялічваючы дні нашыя і робячы з намі паводле Сваёй міласэрнасці.
25Хай дасць нам радасць сэрца і хай настане мір у Ізраэлі ў наш час і ў векі вечныя;
26каб верыў Ізраэль, што міласэрнасць Божая з намі, каб вызваляў нас у нашыя дні.
27Душа мая ненавідзіць два народы, трэці ж не ёсць народ:
28ён пражывае на гары Сэір, і філістынцаў, і прабываючых у Сіхэме, – народ неразумны.
29Навуку мудрасці і выхавання апісаў я ў гэтай кнізе – Ісус, сын Сіраха, ерузалімец, які выліў мудрасць з сэрца свайго.
30Шчасны, хто займецца гэтымі павучэннямі; хто ўкладвае іх у сваё сэрца – будзе заўсёды мудрым.
31Калі бо так будзе рабіць, усё зможа, бо страх Госпадаў – шлях яго.
Цяпер абрана:
:
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017