Кніга Святарская Раздзел 7
Раздзел 7
1Вось жа закон адносна ахвяры за праступак: гэта святая рэч.
2 #
Святар. 1:3-5
А таму на тым самым месцы, дзе забіваецца ахвяра цэласпалення, будуць забіваць ахвяру за праступак, кроў яе выльюць вакол ахвярніка;
3але ўвесь тлушч з яе будзе складзены ў ахвяру: гэта значыць, курдзюк і тлушч, які пакрывае нутро,
4абедзве ныркі і тлушч, што на іх каля вантробаў, ды сальнік печані, што каля нырак, хай будзе аддзелены.
5Спаліць гэта святар на ахвярніку як агнявую ахвяру Госпаду. Такая вось ахвяра за праступак.
6Кожны мужчына са святарскага роду будзе спажываць гэтае мяса на святым месцы: гэта святая рэч.
7Для ахвяры за грэх, як для ахвяры за праступак: адзін закон і той, і другой ахвяры; хай яна належыць святару, які складаў гэтую ахвяру.
8 #
Святар. 1:6
Святар, які складае ахвяру цэласпалення нейкага чалавека, атрымае скуру жывёлы, якую склаў у ахвяру.
9 #
Святар. 2:3
Таксама кожная ахвяра хлебная належыць святару, якім гэта ахвяра складзена.
10Але кожная ахвяра з ежы, з алеем або сухая, належыць усім сынам Аарона, як аднаму, так і другому.
11Вось жа закон адносна ахвяры прымірэння, якую складаюць Госпаду:
12калі ахвяра будзе выказам падзякі, то хай складаюць хлябы без закваскі, скропленыя алеем, і прэсныя аладкі, змочаныя алеем, ды прыгатаваную пшанічную муку ў выглядзе аладак, скропленых сумессю алею.
13Таксама хай прыносіць хлябы з цеста квашанага пры ахвяры прымірэння як выказ падзякі.
14Адна з іх хай будзе складзена як дар Госпаду, і яна будзе належаць святару, які вылье кроў ахвяры.
15 #
Святар. 22:29, 30 Мяса гэтай самай ахвяры мусіць быць з’едзена ў той самы дзень, нельга нічога з іх пакідаць да раніцы.
16Калі хто складае ахвяру як урачыстае абяцанне або з добрай волі, то яе, падобным чынам, трэба есці ў дзень ахвяравання, але і на другі дзень можна есці, калі што застанецца.
17 #
Святар. 19:6
А вось калі што застанецца на трэці дзень, тое трэба спаліць.
18Калі хто з’есць мяса ахвяры прымірэння на трэці дзень, то такая ахвяра не будзе прынятая, не будзе яна залічана таму, хто яе склаў; звыш таго, якая душа зняважыць сябе такой ежаю, будзе абвінавачана ў крывадушніцтве.
19Мяса, якое дакраналася да чаго нячыстага, нельга есці, але павінна быць спалена на агні; дый наогул толькі той, хто будзе чысты, можа есці мяса.
20Душа нячыстая, якая будзе есці мяса ахвяры прымірэння, што складзена для Госпада, будзе вынішчана з народа свайго.
21І калі яна дакранецца нячыстасці чалавека, або жывёлы, або гнюснасці любой рэчы, якая можа запэцкаць, ды будзе есці мяса гэтай самай ахвяры прымірэння, якая для Госпада, тая будзе выключана з народа свайго”».
22Далей прамаўляў Госпад Майсею, кажучы:
23 #
Святар. 3:17
«Скажы сынам Ізраэля: “Нельга вам есці тлушч цялят, авечак і казлоў.
24Тлушч з мярцвячыны і з той жывёлы, якую разарваў дзікі звер, можаце ўжываць у розных патрэбах, але не ежце яго;
25калі хто будзе есці тлушч, які складаецца на агнявую ахвяру для Госпада, той будзе вынішчаны з народа свайго.
26 #
Род. 9:4; Святар. 17:10-14; 19:26; Паўт. Зак. 12:16, 23; 15:23 #
Святар. 3:17
Таксама не ўжывайце з ежай крыві аніводнай жывёлы: ні птушкі, ні быдла.
27Кожная душа, якая будзе есці якую-колечы кроў, будзе вынішчана з народа свайго”».
28Далей прамаўляў Госпад да Майсея, кажучы:
29«Скажы сынам Ізраэля: “Хто складае ахвяру прымірэння для Госпада, хай прынясе свой дар Госпаду з ахвяры прымірэння.
30Хай возьме ў рукі ахвяру агнявую для Госпада: хай ускладзе тлушч з грудзіны і грудзіну, каб узнімаць яе перад Госпадам.
31Тлушч спаліць святар на ахвярніку, а грудзіна ж будзе належаць Аарону і сынам яго.
32Таксама правая лапатка пойдзе як дар святару з ахвяр прымірэння.
33Які з сыноў Аарона складае кроў і тлушч ахвяры прымірэння, той як сваю частку атрымае правую лапатку,
34 #
Вых. 29:27
бо грудзіну ўздымання і лапатку паднашэння Я бяру ад сыноў Ізраэля з іх ахвяр прымірэння ды даю іх Аарону святару і сынам яго як вечны закон ад усяго народа Ізраэльскага”».
35Гэта ёсць частка з ахвяр агнявых для Госпада, якая належыць Аарону і сынам яго ад дня, калі Ён прызначыў іх, каб яны выконвалі святарскія абавязкі,
36і Госпад загадаў, каб гэта было дадзена ім сынамі Ізраэля, у дзень, калі Ён памазаў іх. Гэта пастанова вечная ў пакаленнях іх.
37Гэта вось закон адносна ахвяры цэласпалення, ахвяры хлебнай, ахвяры за грэх, за праступак, і за пасвячэнне, а таксама ахвяры прымірэння.
38Гэта загадаў Госпад Майсею на гары Сінай, калі загадаў сынам Ізраэля складаць ахвяры свае Госпаду ў пустыні Сінайскай.
Цяпер абрана:
Кніга Святарская Раздзел 7: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017