Кніга Баруха 6
6
Копія пісьма, якое паслаў Ярэмія тым, якія як нявольнікі мелі быць ведзены царом Бабілонскім у Бабілонію, каб паведаміць ім, што яму Бог даручыў.
1«Дзеля грахоў, якіх дапусціліся вы супраць Бога, будзеце заведзены ў няволю ў Бабілон царом Бабілонскім, Набукаданосарам.
2Дык калі ўвойдзеце ў Бабілон, застанецеся там на надта многія гады і доўгі час, аж да сямі пакаленняў; а потым выведзе вас адтуль у супакоі.
3А зараз убачыце, што ў Бабілоне нясуць на плячах багоў са срэбра, і золата, і дрэва, якія выклікаюць страх у паганаў.
4Дык сцеражыцеся, каб не стаць падобнымі да чужынцаў ды каб страх перад імі не апанаваў вас.
5А калі ўбачыце грамаду, што, ідучы наперадзе і за імі, будзе аддаваць ім пашану, вы скажыце сабе ў сэрцы сваім: “Цябе належыць шанаваць, о Госпадзе!”
6Мой бо анёл з вамі; а ён будзе шукаць душ вашых.
7Бо рамеснік адшліфаваў язык тым ідалам; самі ж яны, пазалочаныя і пасрэбраныя, ёсць ашуканства і не могуць гаварыць.
8І, як дзяўчыне, якая любіць аздобы, яны, атрымаўшы золата, робяць вянкі на галовы сваіх багоў.
9А таксама здараецца часам, што святары крадуць золата і срэбра ад сваіх багоў і выкарыстоўваюць іх на свае патрэбы, даюць таксама іх распусніцам у публічным доме.
10І ўбіраюць іх, як людзей, у адзенне – багоў срэбраных, і залатых, і драўляных. Яны ж не могуць вызваліцца ад іржы і чарвяка.
11Калі апранаюць іх у пурпуровыя шаты, сціраюць з іх твараў пыл дома, які на іх асядае надта багата.
12І ён трымае скіпетр, быццам які валадар зямлі, які не зможа забіць, калі хто зграшыць супраць яго.
13Трымае таксама правіцай меч і сякеру, але не вызваліць сябе ў час вайны ані перад злодзеямі.
14Гэта ясная рэч, што яны не з’яўляюцца багамі; дык іх не бойцеся.
15Як бо посуд пабіты становіцца чалавеку непатрэбным, такія і іх багі.
16Калі яны змешчаны ў доме, вочы іх поўныя пылу, што паднімаецца з-пад ног уваходзячых.
17І, як перад тым, хто зняважыў цара, пазамыканы бываюць усе залы, і, як на смерць прыведзенаму; святары забяспечваюць дамы іх дзвярамі, і замкамі, і засаўкамі, каб не былі абрабаваны злодзеямі;
18каганцы запальваюць у вялікай колькасці, больш чым самім сабе, але багі іх, ніводзін з іх, бачыць не могуць.
19Яны такія, як бэлькі ў доме; нутро ж іх, як кажуць, высмоктваюць чэрві, што вылазяць з зямлі; з’ядаюць іх разам з іх уборамі, а яны гэтага не адчуваюць.
20Твары іх чорныя ад дыму, што падымаецца ў доме.
21На целы іх і галовы злятаюцца совы і ластаўкі, ды іншыя птушкі, таксама і кошкі па іх лазяць.
22Адсюль ведайце, што яны не багі; таму іх не бойцеся.
23Бо золата, якое маюць вакол сябе для ўпрыгожвання, не будзе рдзець, калі хто ржы не сатрэ з яго; бо і калі іх вылівалі – не адчувалі.
24Ды хоць бы былі куплены за вялікі кошт, няма ў іх духу.
25Не маюць яны ног – іх носяць на плячах, паказваючы іх нікчэмнасць перад людзьмі; і сарамацяцца тыя, хто шануе іх, бо не падымуцца яны самі, калі часам упадуць на зямлю;
26і калі хто яго проста паставіць, не зможа рухацца сам, а калі будзе пахілены – прама не стане; але, як памерлым, ускладаюць ім дары.
27А святары іх ахвяры багам прадаюць на ўласны ўжытак; падобна і жонкі іх марынуюць для сябе часткі з іх і не даюць нічога беднаму або хвораму. Жанчыны іх у час месячнай кволасці, а таксама па родах дакранаюцца да ахвяр.
28Адсюль ведайце, што яны не багі, ды не бойцеся іх!
29Бо як жа назваць іх багамі? Бо жанчыны ўскладаюць ахвяры багам срэбраным, і залатым, і драўляным!
30І святары сядзяць у храмах іх, маючы плашчы раздзёртыя і бароды і галовы паголеныя, галовы іх – голыя.
31А рыкаюць і гамоняць перад багамі сваімі, як на вячэры пахавання.
32Святары бяруць ад багоў уборы і апранаюць імі сваіх жонак і сваіх дзяцей.
33І, калі хто багам што добрае зробіць або благое, не маюць магчымасці за гэта адплаціць; і не могуць таксама цара паставіць або выгнаць.
34Не маглі таксама даваць ані багаццяў, ані медзякоў. Калі хто ім паабяцае і не аддасць, не будуць спаганяць.
35Не вызваляюць чалавека ад смерці, ані слабейшага не выратуюць ад дужэйшага.
36Сляпому чалавеку зроку не вернуць, не вызваляць чалавека ад нястачы.
37Не злітуюцца над удавой і не паспагадаюць сіротам.
38Яны драўляныя, і пазалочаныя, і срэбраныя, падобныя да камянёў з гары; а тыя, хто ім пакланяецца, пасаромеюцца.
39Дык як таксама можна думаць аб іх, што яны багі, або іх так называць?
40А таксама самі халдэйцы іх зневажаюць; калі ўбачаць кагосьці нямога, хто не можа гаварыць, прыносяць Бэла, просячы, каб ён абдарыў яго моваю, быццам ён можа чуць.
41І не могуць яны пакінуць іх, калі зразумеюць; бо пагане розуму не маюць.
42Жанчыны ж, падпяразаныя вяроўкамі, сядзяць пры дарогах, палячы высеўкі,
43а калі якая з іх, залучаная якімсьці прахожым, пераспіць з ім, то будзе кпіць з суседкі, што не была так ушанавана, як яна, і што яе вяроўка не была парвана.
44А ўсё, што з імі робіцца, ёсць ашуканства; дык як можна думаць або гаварыць, што гэта багі?
45Рамеснікі і залацільшчыкі зрабілі іх, яны ёсць нішто іншае, як толькі тое, што хацелі майстры.
46Таксама самі рамеснікі не пражывуць доўга, дык якім чынам іх творы могуць быць багамі?
47Пакінулі бо сваім патомкам падман і ганьбу.
48Калі бо прыйдзе час вайны і гора, тады святары між сабой радзяцца, дзе схавацца ім разам з багамі.
49Дык як жа не зразумець таго, што не багі тыя, якія не могуць вызваліцца ад вайны і бяды?
50Таму бо ведайце, што рэчы драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя ёсць падман; усе народы дый усе цары хай ведаюць, што яны не багі, але творы чалавечых рук і што ніякае дзейнасці Божае ў іх няма.
51Дык хто ж не пазнае, што яны не багі?
52Бо цара над краем не паставяць ані дажджу не спашлюць людзям.
53Спраў іх таксама не рассудзяць і не вызваляць земляў, якія церпяць крыўду, бо нічога не могуць, як вароны між небам і зямлёй.
54Бо калі ўзнікне пажар у доме багоў драўляных, або пазалочаных, або пасрэбраных, – святары іх пры гэтым уцякуць і вызваляцца, а яны самі, як бэлькі ў сярэдзіне, згараць.
55Не змогуць яны супрацьстаць ані цару, ані ворагу.
56Дык як можа каму здавацца або можа хто думаць, што яны багі?
57Багі драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя ані перад злодзеямі, ані перад разбойнікамі не змогуць вызваліцца; яны дужэйшыя за іх, бо ад іх забяруць іх золата, і срэбра, і адзенне, што на іх, і адыдуць; і яны сабе не дапамогуць.
58Дзеля таго лепш быць царом, які выяўляе сваю мужнасць, або карыснай у доме пасудзінай, якой можа карыстацца яе гаспадар, чым тымі фальшывымі багамі, або нават брамаю ў доме, якая пільнуе тое, што ў ім, і драўлянаю калонай у царскім палацы, чым фальшывымі багамі,
59і сонца, і месяц, і зоркі паслухмяныя, калі свецяць, ды створаны, каб быць карыснымі;
60падобна і маланка: калі з’явіцца, яе можна ўбачыць; таму таксама і вецер вее ў кожным месцы;
61і хмары, калі атрымаюць ад Бога загад, каб праплываць над усёй зямлёй, спаўняюць гэты загад; таксама пярун, з вышыні пасланы, каб нішчыць горы і лясы, спаўняе тое, што было загадана,
62а гэтыя ані выглядам, ані сілай не могуць з аніводным з іх параўняцца.
63Адсюль не трэба думаць, што яны – багі, ані іх так называць, калі не могуць ані суд чыніць, ані спагадаць людзям.
64Дык калі ведаеце, што яны не багі, то не бойцеся іх.
65Не клянуць бо і не дабраслаўляюць цароў.
66Паганам знакаў на небе не пакажуць, і не засвецяць, як сонца, ані не заззяюць, як месяц.
67Звяры за іх мацнейшыя, яны могуць схавацца ў сховішча і так памагчы сабе.
68Дык ніякім чынам нам не даказалі, што яны багі, таму не бойцеся іх.
69Як бо страшыдла на градцы агуркоў нічога не сцеражэ, такія, вось, іх багі драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя.
70Такім жа чынам і ў садзе – белы церневы куст, на які садзіцца ўсякая птушка, і труп, выкінуты ў поцемках, – падобна багі іх драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя.
71Па пурпуры і вісоне, якія на іх кішэюць чарвякамі, пазнайце, што яны не багі; нарэшце іх саміх будуць грызці, і стануць яны на пасмяянне ў краі.
72Дзеля таго лепш чалавек справядлівы, які не мае бажкоў, будзе бо ён далёка ад ганьбы».
Цяпер абрана:
Кніга Баруха 6: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017