1-я Кніга Макабэяў 2
2
1У гэтыя дні паўстаў Матація, сын Ёана, сына Сімяона, святар з сыноў Ёарыба, з Ерузаліма, і ён жыў у Модзіне.
2Ён меў пяць сыноў: Ёана, празванага Гадзіс,
3і Сімона, празванага Тазі,
4і Юду, празванага Макабэем,
5і Элеазара, празванага Абаранам, і Ёнату, празванага Апфусам.
6І ён убачыў знявагі Бога, якія адбываліся ў Юдэі і ў Ерузаліме,
7і ён сказаў: «Гора мне! Чаму я нарадзіўся бачыць знішчэнне народа майго ды падзенне святога горада? І заселі там, каб выдаць яго ў рукі ворагаў, святыню – у рукі чужынцаў.
8Святыня стала, як чалавек без пашаны,
9пасудзіны славы яе забраны ў палон, малыя горада памардаваныя на вуліцах яго, юнакі яго пазабіваны мечам варожым.
10Які народ не займаў царства яго ды не рабаваў яго?
11Усе яго ўпрыгожанні зрабаваныя; калісьці свабодны народ стаў нявольнікам.
12І вось, святыня наша, і годнасць наша, і слава наша – спустошаны, ды зганьбілі іх пагане.
13Дык навошта нам жыццё?»
14І разарвалі шаты свае Матація і яго сыны, і апрануліся ў зрэбніцы, і горка плакалі.
15І ў горад Модзіну прыбылі пасланнікі цара, якія змушалі людзей да адступніцтва праз складанне ахвяр ідалам.
16І многа ізраэльцаў далучыліся да іх, і Матація і сыны яго сабраліся.
17І пасланнікі цара сказалі Матаціі: «Ты з’яўляешся кіраўніком, і выдатным, і вялікім у гэтым горадзе ды маеш апору ў сынах і сваяках.
18Цяпер прыступіся першы і выканай загад цара, як выканалі ўсе народы і людзі Юды, і тыя, якія засталіся ў Ерузаліме, то і ты, і твае сыны будзеце прыяцелямі цару, ды ты і сыны твае будзеце праслаўленыя срэбрам, і золатам, і многімі дарункамі».
19І ў адказ сказаў Матація моцным голасам: «Нават калі ўсе народы, прабываючыя ў доме царства, паслухаюць цара, і адступяцца кожны ад абраду бацькоў сваіх, і згадзяцца з загадамі яго, –
20то і я, і сыны мае, і сваякі мае будзем стаяць пры прымірэнні бацькоў нашых.
21Хай ласкавы будзе да нас Госпад, каб не пакінуць закону і апраўданняў;
22не паслухаем слоў цара, каб ад свайго абавязку не адступіцца ані ўправа, ані ўлева».
23І ледзь скончыў гаварыць гэтыя словы, як адзін юдэй на вачах усіх падышоў да ахвярніка ў Модзіне, каб ускласці ахвяру па загадзе цара.
24І ўбачыў гэта Матація, і ўзгарэўся руплівасцю, і задрыжэлі яго сцёгны; і, ахоплены гневам дзеля парушэння закону, падбег і забіў яго на ахвярніку.
25І забіў тады ж чалавека цара, які змушаў ускладаць ахвяры ідалам, і ахвярнік разбурыў;
26 #
Ліч. 25:6-15
і ўзгарэўся руплівасцю па законе, як учыніў Пінхас Замбры, сыну Саліма.
27І стаў моцным голасам крычаць у горадзе, кажучы: «Кожны, хто рупіцца пра закон і стаіць за прымірэнне, хай ідзе за мною».
28 #
2Мак. 5:27
І ён сам, і сыны яго ўцяклі ў горы і пакінулі ўсё, што мелі ў горадзе.
29Тады мноства людзей, якія хацелі жыць справядліва і законна, пайшлі ў пустыню і там прабывалі яны
30разам са сваімі дзецьмі, і са сваімі жонкамі, і са сваёй жывёлай, бо ўсякія беды зваліліся на іх.
31І паведамлена было людзям цара і войску, якія знаходзіліся ў Ерузаліме, горадзе Давіда, што людзі некаторыя, што не паслухаліся загаду цара, пайшлі ў пустыню, у патаемныя месцы.
32Ды шмат людзей пабегла за імі і, калі іх дагналі, накіраваліся супраць іх ды ў суботу распачалі супраць іх бой і казалі ім:
33«Хопіць ужо! Выходзьце і выканайце загад цара і будзеце жыць!»
34І яны казалі: «Не выйдзем і не споўнім загаду цара, і не апаганім дзень суботні».
35І тыя пачалі супраць іх ваяваць.
36І яны не ўспрацівіліся ім, ані ў іх каменя не кінулі і не загарадзілі сховішчаў,
37кажучы: «Памром усе ў шчырасці нашай, і сведкамі будуць нам неба і зямля, што несправядліва губіце нас».
38І тыя напалі на іх боем у дзень суботні; і загінулі яны самі, і іх жонкі, і іх дзеці, і жывёла іх, – аж да тысячы душ людзей.
39І даведаўся пра гэта Матація і сябры яго, і горка плакалі дзеля іх;
40і адзін казаў другому: «Калі ўсе мы так будзем рабіць, як нашы браты, ды не будзем ваяваць з паганамі за сваё жыццё і за нашы апраўданні, то тым хутчэй сатруць нас з паверхні зямлі».
41І рашылі ў той дзень, кажучы: «Супраць кожнага чалавека, які пойдзе на нас вайной у дзень суботні, будзем ваяваць супраць яго і не памром усе, як загінулі браты нашы ў патаемных месцах».
42Тады далучыўся да іх сход асыдэйцаў, мужных ізраэльцаў, усе яны верныя закону;
43і ўсе, што паўцякалі ад бед, далучыліся да іх і сталі ім апораю.
44І ўтварылі яны войска, і ў гневе сваім напалі на грэшнікаў і на адступнікаў; і іншыя ўцякалі да паганаў, каб вызваліцца.
45І Матація і яго сябры абышлі вакол і знішчылі ахвярнікі;
46і абрэзалі неабрэзаных дзяцей, дзе толькі знайшлі ў межах Ізраэля, нічога не баючыся.
47І пераследавалі сыноў пыхлівасці, і праца іх рук мела поспех;
48і абаранілі закон ад рук паганаў, і ад рук цароў, і не далі трыумфаваць грэшніку.
49І наблізіліся дні смерці Матаціі, і сказаў ён сваім сынам: «Цяпер умацавалася пыхлівасць, і кара, і час пераваротнасці, і абурэнне злосці.
50Цяпер, дзеткі, беражыце закон; ды аддавайце жыццё вашае за прымірэнне бацькоў вашых.
51І памятайце пра дзейнасць бацькоў, што яны зрабілі ў пакаленнях сваіх ды заслужыце вялікую славу і імя навек.
52 #
Род. 15:6
Ці ж Абрагам у выпрабаванні не аказаўся верным, і ці не залічана яму гэта за справядлівасць?
53 #
Род. 37:1-36; 39:1–41:57 Язэп у час гора свайго збярог прыказанне і стаў гаспадаром Егіпта.
54 #
Ліч. 25:10-13
Бацька наш Пінхас сваёю руплівасцю па Богу атрымаў абяцанне вечнага святарства.
55 #
Паўт. Зак. 31:3; Еш. 1:1-18 Ешуа за выкананне загаду стаў суддзёю Ізраэля.
56 #
Ліч. 13:31; 14:24 Калеб за пасведчанне перад сходам атрымаў зямлю ў спадчыну.
57 #
2Сам. 7:4-16
Давід за сваю міласэрнасць атрымаў у спадчыну на вечнасць пасад царскі.
58 #
1Цар. 19:10, 14; 2Цар. 2:11, 12 Ілля за вялікую руплівасць пра закон быў узяты ў неба.
59 #
Дан. 3:1-10
Ананія, Азарыя і Місаэль праз веру былі вызвалены ад полымя.
60 #
Дан. 6:1-28
Даніэль у сваёй шчырасці быў вызвалены з пашчы львоў.
61І так думкаю перайдзіце з роду ў род і пераканайцеся, што кожны, хто пакладае надзею ў Ім, не будзе падведзены.
62І не бойцеся пагроз грэшнага чалавека, бо слава яго – гэта гной і чарвякі;
63сёння ён узвысіцца, і заўтра знікне ён, бо абярнуўся ён у парахно сваё, і намеры яго прапалі.
64Дзеці, будзьце мужнымі і мужна трымайцеся закону, бо праз яго станеце слаўнымі.
65І вось, брат ваш – Сімон. Ведаю, што ён чалавек парады: яго слухайце заўсёды; ён будзе для вас бацькам.
66І Юда Макабэй з маладосці сваёй дужы мужнасцю, будзе для вас кіраўніком войска; і ён будзе ваяваць з народамі.
67Ды вы сабярыце да сябе ўсіх, што трымаюцца закону, і помсціце помстаю за народ ваш;
68адплачвайце належнае паганам і беражыце пастанову закону».
69І дабраславіў іх, і быў далучаны да сваіх бацькоў.
70І памёр ён у сто сорак шостым годзе; ды быў пахаваны ў грабніцах бацькоў сваіх у Модзіне. Увесь Ізраэль аплакаў яго з вялікім жалем.
Цяпер абрана:
1-я Кніга Макабэяў 2: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017
1-я Кніга Макабэяў 2
2
1У гэтыя дні паўстаў Матація, сын Ёана, сына Сімяона, святар з сыноў Ёарыба, з Ерузаліма, і ён жыў у Модзіне.
2Ён меў пяць сыноў: Ёана, празванага Гадзіс,
3і Сімона, празванага Тазі,
4і Юду, празванага Макабэем,
5і Элеазара, празванага Абаранам, і Ёнату, празванага Апфусам.
6І ён убачыў знявагі Бога, якія адбываліся ў Юдэі і ў Ерузаліме,
7і ён сказаў: «Гора мне! Чаму я нарадзіўся бачыць знішчэнне народа майго ды падзенне святога горада? І заселі там, каб выдаць яго ў рукі ворагаў, святыню – у рукі чужынцаў.
8Святыня стала, як чалавек без пашаны,
9пасудзіны славы яе забраны ў палон, малыя горада памардаваныя на вуліцах яго, юнакі яго пазабіваны мечам варожым.
10Які народ не займаў царства яго ды не рабаваў яго?
11Усе яго ўпрыгожанні зрабаваныя; калісьці свабодны народ стаў нявольнікам.
12І вось, святыня наша, і годнасць наша, і слава наша – спустошаны, ды зганьбілі іх пагане.
13Дык навошта нам жыццё?»
14І разарвалі шаты свае Матація і яго сыны, і апрануліся ў зрэбніцы, і горка плакалі.
15І ў горад Модзіну прыбылі пасланнікі цара, якія змушалі людзей да адступніцтва праз складанне ахвяр ідалам.
16І многа ізраэльцаў далучыліся да іх, і Матація і сыны яго сабраліся.
17І пасланнікі цара сказалі Матаціі: «Ты з’яўляешся кіраўніком, і выдатным, і вялікім у гэтым горадзе ды маеш апору ў сынах і сваяках.
18Цяпер прыступіся першы і выканай загад цара, як выканалі ўсе народы і людзі Юды, і тыя, якія засталіся ў Ерузаліме, то і ты, і твае сыны будзеце прыяцелямі цару, ды ты і сыны твае будзеце праслаўленыя срэбрам, і золатам, і многімі дарункамі».
19І ў адказ сказаў Матація моцным голасам: «Нават калі ўсе народы, прабываючыя ў доме царства, паслухаюць цара, і адступяцца кожны ад абраду бацькоў сваіх, і згадзяцца з загадамі яго, –
20то і я, і сыны мае, і сваякі мае будзем стаяць пры прымірэнні бацькоў нашых.
21Хай ласкавы будзе да нас Госпад, каб не пакінуць закону і апраўданняў;
22не паслухаем слоў цара, каб ад свайго абавязку не адступіцца ані ўправа, ані ўлева».
23І ледзь скончыў гаварыць гэтыя словы, як адзін юдэй на вачах усіх падышоў да ахвярніка ў Модзіне, каб ускласці ахвяру па загадзе цара.
24І ўбачыў гэта Матація, і ўзгарэўся руплівасцю, і задрыжэлі яго сцёгны; і, ахоплены гневам дзеля парушэння закону, падбег і забіў яго на ахвярніку.
25І забіў тады ж чалавека цара, які змушаў ускладаць ахвяры ідалам, і ахвярнік разбурыў;
26 #
Ліч. 25:6-15
і ўзгарэўся руплівасцю па законе, як учыніў Пінхас Замбры, сыну Саліма.
27І стаў моцным голасам крычаць у горадзе, кажучы: «Кожны, хто рупіцца пра закон і стаіць за прымірэнне, хай ідзе за мною».
28 #
2Мак. 5:27
І ён сам, і сыны яго ўцяклі ў горы і пакінулі ўсё, што мелі ў горадзе.
29Тады мноства людзей, якія хацелі жыць справядліва і законна, пайшлі ў пустыню і там прабывалі яны
30разам са сваімі дзецьмі, і са сваімі жонкамі, і са сваёй жывёлай, бо ўсякія беды зваліліся на іх.
31І паведамлена было людзям цара і войску, якія знаходзіліся ў Ерузаліме, горадзе Давіда, што людзі некаторыя, што не паслухаліся загаду цара, пайшлі ў пустыню, у патаемныя месцы.
32Ды шмат людзей пабегла за імі і, калі іх дагналі, накіраваліся супраць іх ды ў суботу распачалі супраць іх бой і казалі ім:
33«Хопіць ужо! Выходзьце і выканайце загад цара і будзеце жыць!»
34І яны казалі: «Не выйдзем і не споўнім загаду цара, і не апаганім дзень суботні».
35І тыя пачалі супраць іх ваяваць.
36І яны не ўспрацівіліся ім, ані ў іх каменя не кінулі і не загарадзілі сховішчаў,
37кажучы: «Памром усе ў шчырасці нашай, і сведкамі будуць нам неба і зямля, што несправядліва губіце нас».
38І тыя напалі на іх боем у дзень суботні; і загінулі яны самі, і іх жонкі, і іх дзеці, і жывёла іх, – аж да тысячы душ людзей.
39І даведаўся пра гэта Матація і сябры яго, і горка плакалі дзеля іх;
40і адзін казаў другому: «Калі ўсе мы так будзем рабіць, як нашы браты, ды не будзем ваяваць з паганамі за сваё жыццё і за нашы апраўданні, то тым хутчэй сатруць нас з паверхні зямлі».
41І рашылі ў той дзень, кажучы: «Супраць кожнага чалавека, які пойдзе на нас вайной у дзень суботні, будзем ваяваць супраць яго і не памром усе, як загінулі браты нашы ў патаемных месцах».
42Тады далучыўся да іх сход асыдэйцаў, мужных ізраэльцаў, усе яны верныя закону;
43і ўсе, што паўцякалі ад бед, далучыліся да іх і сталі ім апораю.
44І ўтварылі яны войска, і ў гневе сваім напалі на грэшнікаў і на адступнікаў; і іншыя ўцякалі да паганаў, каб вызваліцца.
45І Матація і яго сябры абышлі вакол і знішчылі ахвярнікі;
46і абрэзалі неабрэзаных дзяцей, дзе толькі знайшлі ў межах Ізраэля, нічога не баючыся.
47І пераследавалі сыноў пыхлівасці, і праца іх рук мела поспех;
48і абаранілі закон ад рук паганаў, і ад рук цароў, і не далі трыумфаваць грэшніку.
49І наблізіліся дні смерці Матаціі, і сказаў ён сваім сынам: «Цяпер умацавалася пыхлівасць, і кара, і час пераваротнасці, і абурэнне злосці.
50Цяпер, дзеткі, беражыце закон; ды аддавайце жыццё вашае за прымірэнне бацькоў вашых.
51І памятайце пра дзейнасць бацькоў, што яны зрабілі ў пакаленнях сваіх ды заслужыце вялікую славу і імя навек.
52 #
Род. 15:6
Ці ж Абрагам у выпрабаванні не аказаўся верным, і ці не залічана яму гэта за справядлівасць?
53 #
Род. 37:1-36; 39:1–41:57 Язэп у час гора свайго збярог прыказанне і стаў гаспадаром Егіпта.
54 #
Ліч. 25:10-13
Бацька наш Пінхас сваёю руплівасцю па Богу атрымаў абяцанне вечнага святарства.
55 #
Паўт. Зак. 31:3; Еш. 1:1-18 Ешуа за выкананне загаду стаў суддзёю Ізраэля.
56 #
Ліч. 13:31; 14:24 Калеб за пасведчанне перад сходам атрымаў зямлю ў спадчыну.
57 #
2Сам. 7:4-16
Давід за сваю міласэрнасць атрымаў у спадчыну на вечнасць пасад царскі.
58 #
1Цар. 19:10, 14; 2Цар. 2:11, 12 Ілля за вялікую руплівасць пра закон быў узяты ў неба.
59 #
Дан. 3:1-10
Ананія, Азарыя і Місаэль праз веру былі вызвалены ад полымя.
60 #
Дан. 6:1-28
Даніэль у сваёй шчырасці быў вызвалены з пашчы львоў.
61І так думкаю перайдзіце з роду ў род і пераканайцеся, што кожны, хто пакладае надзею ў Ім, не будзе падведзены.
62І не бойцеся пагроз грэшнага чалавека, бо слава яго – гэта гной і чарвякі;
63сёння ён узвысіцца, і заўтра знікне ён, бо абярнуўся ён у парахно сваё, і намеры яго прапалі.
64Дзеці, будзьце мужнымі і мужна трымайцеся закону, бо праз яго станеце слаўнымі.
65І вось, брат ваш – Сімон. Ведаю, што ён чалавек парады: яго слухайце заўсёды; ён будзе для вас бацькам.
66І Юда Макабэй з маладосці сваёй дужы мужнасцю, будзе для вас кіраўніком войска; і ён будзе ваяваць з народамі.
67Ды вы сабярыце да сябе ўсіх, што трымаюцца закону, і помсціце помстаю за народ ваш;
68адплачвайце належнае паганам і беражыце пастанову закону».
69І дабраславіў іх, і быў далучаны да сваіх бацькоў.
70І памёр ён у сто сорак шостым годзе; ды быў пахаваны ў грабніцах бацькоў сваіх у Модзіне. Увесь Ізраэль аплакаў яго з вялікім жалем.
Цяпер абрана:
:
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017