Першы ліст да Карынцянаў Раздзел 13
Раздзел 13
1Калі я гавару мовамі людзей і анёлаў, а любові не маю, то я – медзь, што звініць, або цымбалы, што гудзяць.
2І калі я маю дар праракавання ды зведаў усе таямніцы і ўсякія веды, і маю ўсю веру, што і горы пераносіць, але любові не маю, – я нішто.
3І калі б раздаў на бедных усю сваю маёмасць і цела сваё аддаў на спаленне, але любові не меў бы – ніякай мне з гэтага карысці.
4Любоў доўгацярплівая, любоў ласкавая, не зайздросціць, не бывае ганарыстай, не надзімаецца,
5не амбітная, не шукае таго, што сваё, не злуецца, не думае благога,
6не цешыцца з несправядлівасці, але радуецца праўдзе,
7усё пераносіць, ва ўсё верыць, на ўсё спадзяецца, усё церпіць.
8Любоў ніколі не знікае. А вось, прароцтвы знікнуць, і мовы змоўкнуць, і веды занепадуць.
9Бо мы часткова пазнаём і часткова праракуем.
10Калі ж надыдзе дасканалае, тады знікне тое, што частковае.
11Калі я быў дзіцём, гаварыў па-дзіцячаму, разумеў па-дзіцячаму, думаў па-дзіцячаму, а як стаў мужам, пазбыўся таго, што дзіцячае.
12Цяпер мы бачым быццам праз мутнае шкло, не выразна, а тады тварам у твар. Цяпер пазнаю часткова, а тады пазнаю так, як я сам пазнаны.
13Дык цяпер трываюць гэтыя тры: вера, надзея і любоў; але большая з іх – любоў.
Цяпер абрана:
Першы ліст да Карынцянаў Раздзел 13: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017
Першы ліст да Карынцянаў Раздзел 13
Раздзел 13
1Калі я гавару мовамі людзей і анёлаў, а любові не маю, то я – медзь, што звініць, або цымбалы, што гудзяць.
2І калі я маю дар праракавання ды зведаў усе таямніцы і ўсякія веды, і маю ўсю веру, што і горы пераносіць, але любові не маю, – я нішто.
3І калі б раздаў на бедных усю сваю маёмасць і цела сваё аддаў на спаленне, але любові не меў бы – ніякай мне з гэтага карысці.
4Любоў доўгацярплівая, любоў ласкавая, не зайздросціць, не бывае ганарыстай, не надзімаецца,
5не амбітная, не шукае таго, што сваё, не злуецца, не думае благога,
6не цешыцца з несправядлівасці, але радуецца праўдзе,
7усё пераносіць, ва ўсё верыць, на ўсё спадзяецца, усё церпіць.
8Любоў ніколі не знікае. А вось, прароцтвы знікнуць, і мовы змоўкнуць, і веды занепадуць.
9Бо мы часткова пазнаём і часткова праракуем.
10Калі ж надыдзе дасканалае, тады знікне тое, што частковае.
11Калі я быў дзіцём, гаварыў па-дзіцячаму, разумеў па-дзіцячаму, думаў па-дзіцячаму, а як стаў мужам, пазбыўся таго, што дзіцячае.
12Цяпер мы бачым быццам праз мутнае шкло, не выразна, а тады тварам у твар. Цяпер пазнаю часткова, а тады пазнаю так, як я сам пазнаны.
13Дык цяпер трываюць гэтыя тры: вера, надзея і любоў; але большая з іх – любоў.
Цяпер абрана:
:
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017