РЫМЛЯНАЎ 11:13-26

Вам кажу, язычнікам: як апостал язычнікаў, я праслаўляю служэньне маё; ці не абуджу руплівасьць у братах маіх па плоці і ці не ўратую некаторых зь іх? Бо, калі адкіданьне іх ёсьць замірэньне сьвету, дык што будзе прыняцьце, як ня жыцьцё зь мёртвых? Калі пачатак сьвяты, дык і цэлае, і калі корань сьвяты, дык і вецьце. Калі ж некаторыя галіны адламаліся, а ты, дзікая аліва, прышчапілася на месца іхняе і сталася супольніцай кораня і соку алівы, дык не заносься перад галінамі; а калі заносішся, ведай, што ня ты корань трымаеш, а корань - цябе. Скажаш: галіны адламаліся, каб мне прышчапіцца. Добра. Яны адламаліся зь няверства, а ты трымаешся вераю; ня мудруй высока, а бойся. Бо калі Бог не пашкадаваў прыродных галін, дык глядзі, ці пашкадуе цябе. Дык вось бачыш даброць і строгасьць Божую: строгасьць да адпалых, а даброць да цябе, калі жыцьмеш у даброці Божай, інакш і ты будзеш адцяты. Але і тыя, калі не застануцца ў няверстве, прышчэпяцца, бо Бог мае моц зноў прышчапіць іх. Бо калі ты адцяты ад прыроднай дзічкі-алівы, і не па прыродзе прышчапіўся да высакароднай алівы, дык тым болей гэтыя прыродныя прышчэпяцца да сваёй алівы. Бо не хачу пакінуць вас, браты, у патайноце гэтай (каб вы не задаваліся дужа сабою), што ажарсьцьвеньне спасьцігла Ізраіля часткова, да той пары, пакуль ня ўвойдуць усе язычнікі, і так увесь Ізраіль уратуецца, як напісана: «прыйдзе з Сыёна Збаўца і адверне бязбожнасьць ад Якава