РЫМЛЯНАЎ 11:13-21

Вам кажу, язычнікам: як апостал язычнікаў, я праслаўляю служэньне маё; ці не абуджу руплівасьць у братах маіх па плоці і ці не ўратую некаторых зь іх? Бо, калі адкіданьне іх ёсьць замірэньне сьвету, дык што будзе прыняцьце, як ня жыцьцё зь мёртвых? Калі пачатак сьвяты, дык і цэлае, і калі корань сьвяты, дык і вецьце. Калі ж некаторыя галіны адламаліся, а ты, дзікая аліва, прышчапілася на месца іхняе і сталася супольніцай кораня і соку алівы, дык не заносься перад галінамі; а калі заносішся, ведай, што ня ты корань трымаеш, а корань - цябе. Скажаш: галіны адламаліся, каб мне прышчапіцца. Добра. Яны адламаліся зь няверства, а ты трымаешся вераю; ня мудруй высока, а бойся. Бо калі Бог не пашкадаваў прыродных галін, дык глядзі, ці пашкадуе цябе.