ПСАЛТЫР 91:5-13

Бо Ты ўсьцешыў мяне, Госпадзе, тварэньнем Тваім; я захапляюся дзеямі рук Тваіх. Якія вялікія дзеі Твае, Госпадзе! дзівосна глыбокія помыслы Твае: Чалавек няцямны ня ведае, і недавумак не разумее таго. Тым часам як бязбожныя растуць, бы трава, і ліхадзеі квітнеюць, каб зьнікнуць навечна, - Ты, Госпадзе, высокі векавечна! Бо вось, ворагі Твае, Госпадзе, - вось, ворагі Твае гінуць, і рассыпаюцца ўсе ліхадзеі; а мой рог Ты падымаеш, як рог аднарога, і я ўмашчаны сьвежым алеем; і вока маё глядзіць на ворагаў маіх, і вушы мае чуюць пра паўсталых на мяне злыдняў. Праведнік цьвіце, як пальма, узвышаецца, быццам кедр на Ліване.