Псальма Асафава.
Які добры Бог да Ізраіля, да чыстых сэрцам!
А я - ледзь ногі мае не пахіснуліся, ледзь падэшвы мае не пакаўзнуліся, -
я быў ліхім пазайздросьціў, як пабачыў дабрадзенства бязбожных,
бо няма ім цярпеньняў да самае сьмерці, і сіла моцная ў іх;
на працы людзкой іх няма, і разам зь людзьмі яны ўціску ня знаюць.
Вось таму іхняя пыха, як нашыйнік, абклала іх, і дзёрзкасьць, як убор, аблягае іх;
вылазяць ім вочы ад тлушчу, жаданьні ў сэрцы іхнім варушацца,
сьмяюцца яны з усяго; зласьліва паклёпы наводзяць; ганарыста гавораць;
вусны свае ўзносяць да неба, - а іхні язык па зямлі валачэцца.
Таму туды ж зьвяртаецца народ ягоны, і п'юць ваду поўнаю чараю
і кажуць: «як уведае Бог? і ці мае Ўсявышні веданьне?»
І вось гэтыя грэшнікі песьцяцца на гэтым сьвеце і памнажаюць багацьце.
І сказаў я: ці ж не дарма ачышчаў я сэрца маё і ў нянавісьці абмываў мае рукі,
і ўвесь дзень я цярплю ўдары, і кожнае раніцы кару прымаю?
Калі б я сказаў: буду так разважаць, як яны, - дык здрадзіў бы роду сыноў Тваіх.
І задумаўся я, як зразумець гэта; але цяжка яно ў вачах маіх,
пакуль не ўвайшоў я ў сьвятыню Божую, і не зразумеў іхняга канца.
Так! на коўзкіх шляхах паставіў Ты іх, і скідаеш іх у прорвішчы.
Як зьнянацку яны ўвайшлі ў спусташэньне, згінулі, зьніклі ад жахаў!
Як сном пасьля абуджэньня, так Ты, Госпадзе, іх разбудзіўшы, зьнішчыш іхнія мроі.
Bible App
Біблія для дзяцей
