ПСАЛТЫР 72:1-14

Псальма Асафава. Які добры Бог да Ізраіля, да чыстых сэрцам! А я - ледзь ногі мае не пахіснуліся, ледзь падэшвы мае не пакаўзнуліся, - я быў ліхім пазайздросьціў, як пабачыў дабрадзенства бязбожных, бо няма ім цярпеньняў да самае сьмерці, і сіла моцная ў іх; на працы людзкой іх няма, і разам зь людзьмі яны ўціску ня знаюць. Вось таму іхняя пыха, як нашыйнік, абклала іх, і дзёрзкасьць, як убор, аблягае іх; вылазяць ім вочы ад тлушчу, жаданьні ў сэрцы іхнім варушацца, сьмяюцца яны з усяго; зласьліва паклёпы наводзяць; ганарыста гавораць; вусны свае ўзносяць да неба, - а іхні язык па зямлі валачэцца. Таму туды ж зьвяртаецца народ ягоны, і п'юць ваду поўнаю чараю і кажуць: «як уведае Бог? і ці мае Ўсявышні веданьне?» І вось гэтыя грэшнікі песьцяцца на гэтым сьвеце і памнажаюць багацьце. І сказаў я: ці ж не дарма ачышчаў я сэрца маё і ў нянавісьці абмываў мае рукі, і ўвесь дзень я цярплю ўдары, і кожнае раніцы кару прымаю?