ПСАЛТЫР 37:1-11

Псальма Давідава. На ўспамін пра суботу. Госпадзе! ня выкрывай мяне ў гневе Тваім, і не карай мяне ў гневе Тваім, бо стрэлы Твае ўпіліся ў мяне і рука Твая мяне ацяжае. Няма цэлага месца на целе маім ад гневу Твайго; няма спакою ў костках маіх ад грахоў маіх, бо злачынствы мае вышэй галавы, як вялікі цяжар, зьнясілілі мяне, сьмярдзяць, гнаяцца раны мае ад безгалоўя майго. Я сагнуты і панураны ўвесь, цэлы дзень бядуючы хаджу; бо сьцёгны мае паліць вагонь, і няма цэлага месца ў целе маім. Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго. Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае. Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх - і таго няма ў мяне.