ВЫСЛОЎІ 5:1-18

Сыне мой! слухай мудрасьці маёй і нахілі вуха тваё да навукі маёй, каб датрымацца добрае рады і каб вусны твае хвалілі спазнанае. Бо мёд цячэ з вуснаў чужое жонкі, і мякчэйшая за алей гаворка ў яе; але весьнік яе горкі, нібы палын, востры, як меч двусечны, ногі яе сыходзяць да сьмерці, ступакі яе дастаюць да апраметнай. Каб ты не спасьцігнуў сьцежкі жыцьця яе, дарогі яе нясталыя, і ты ня зьведаеш іх. Дык вось, дзеці, паслухайце мяне і не адступайцеся ад словаў вуснаў маіх. Далей ад яе ідзі па дарозе тваёй і не падыходзь пад дзьверы дома яе, каб здароўя твайго не аддаў іншым і гадоў тваіх бязьлітасьніку; каб не насычаліся сілаю тваёю чужынцы і праца твая ня ішла ў чужы дом. І ты ўрэшце будзеш стагнаць, калі плоць твая і цела зьнямогуцца, і скажаш: «навошта я ненавідзеў навуку, і сэрца маё асьцярогамі пагарджала, і я ня слухаў голасу настаўнікаў маіх, не нахіляў вуха майго да настаўнікаў? Ледзь ня ўпаў я ў вялікае ліха сярод сходу і грамады!» Пі ваду з тваёй крыніцы, тую, якая цячэ з тваёй студні. Хай не разьліваюцца крыніцы твае па вуліцы, патокі водаў - па плошчах; хай яны будуць належаць табе самому, а ня чужым з табою. Крыніца твая хай дабраславёная будзе; і радуйся з жанчынай тваёй маладосьці