ВЫСЛОЎІ 30:11-23

Ёсьць род, які праклінае бацьку свайго і не дабраслаўляе маці сваёй. Ёсьць род, які чысты ў вачах сваіх, тым часам як не адмыты ад бруду свайго. Ёсьць род - о, якія пыхлівыя вочы ў яго, і як паднятыя вейкі ў яго! Ёсьць род, у якога зубы - мячы, і сківіцы - нажы, каб пажыраць бедных на зямлі і ўбогіх сярод людзей. У ненаеднасьці дзьве дачкі: «давай, давай»! Вось тры ненаяды, і чатыры, якія ня скажуць: «даволі!» Апраметная і нутроба бясплодная, зямля, якая не насычаецца вадою, і агонь, які ня кажа: «даволі!». Вока, якое насьміхаецца з бацькі і пагарджае пакораю маці, выдзяўбуць крумкачы над ракою, і зжаруць птушаняты арліныя! Тры рэчы неспасьцігальныя мне, і чатырох я не разумею: шляхі арла на небе, шляхі зьмяі на скале, шляхі карабля сярод мора, і шляхі мужчыны да дзяўчыны. Такі шлях і ў жонкі-пералюбніцы; паела і выцерла рот свой, і кажа: «я нічога благога не зрабіла». Ад трох трасецца зямля, чатырох яна ня выносіць: раба, калі ён робіцца царом; неразумнага, калі ён удосыць есьць хлеб; ганебную жанчыну, калі яна выходзіць замуж, і служанку, калі зойме месца гаспадыні сваёй.