ВЫСЛОЎІ 1:20-33

Мудрасьць кліча на вуліцах, на плошчах узносіць свой голас, на шумных сходах прапаведуе, каля гарадское брамы прамаўляе слова сваё: «Дакуль, немысьлі, любіцьмеце невуцтва? дакуль пакепнікі будуць кепствам цешыцца? дакуль бязглуздыя будуць ненавідзець навуку? паслухайце маёй засьцярогі: вось, я вылью на вас Духа майго, абвяшчу вам словы мае. Я клікала, а вы не паслухаліся; я падавала руку маю, і ніхто не зважаў; і вы адкінулі ўсе мае рады, і перасьцярогаў маіх не прынялі: за тое і я пасьмяюся з вашай пагібелі; парадуюся, калі прыйдзе ваш страх; калі прыйдзе ваш страх, як бура, і няшчасьце, як віхура, наляціць на вас; калі спадобіць вас нядоля і ўціск. Тады будуць клікаць мяне, і я не пачую. За тое, што зьненавідзелі веды і ня выбралі страху Гасподняга, не схацелі парады маёй, пагардзілі ўсімі перасьцярогамі маімі; за тое няхай ядуць яны з плоду дарог сваіх і насычаюцца з парадаў сваіх. Бо адступніцтва неразумных заб'е іх, і бястурботнасьць немысьляў загубіць іх. А хто мяне слухае, будзе жыць у бясьпецы і спакойна, не баючыся ліха».