І ўвайшоў зноў у сынагогу; там быў чалавек з высахлаю рукою.
І сачылі за Ім, ці не ацаліць яго ў суботу, каб зьвінаваціць Яго.
А Ён кажа чалавеку з сухою рукою: стань пасярэдзіне.
А ім кажа: ці належыць у суботу дабро чыніць, альбо зло чыніць? душу ўратаваць, альбо загубіць? Але яны маўчалі.
І з гневам на іх паглядзеўшы, смуткуючы па ачарсьцьвеньні сэрцаў іхніх, кажа таму чалавеку: працягні руку тваю. Той працягнуў, і стала рука ягоная здаровая, як другая.
Фарысэі, выйшаўшы, адразу зладзілі зь ірадыянамі нараду супраць Яго, як бы загубіць Яго.
Але Ісус з вучнямі Сваімі адышоў да мора, і за Ім пайшло мноства людзей з Галілеі, Юдэі,
Ерусаліма, Ідума і з-за Ярдана. І з навакольляў Тыра і Сідона, пачуўшы, што Ён рабіў, ішлі да Яго ў вялікім мностве.
І сказаў вучням Сваім, каб напагатове была Яму лодка, з прычыны шматлюдзтва, каб ня ціснулі на Яго.
Бо многіх Ён ацаліў, так што тыя, хто быў хворы, кідаліся да Яго, каб дакрануцца да Яго.
І духі нячыстыя, калі бачылі Яго, падалі перад Ім і крычалі: Ты - Сын Божы.
Але Ён строга выгаворваў ім, каб не адкрывалі Яго.
Потым узышоў на гару і паклікаў да Сябе, каго Сам хацеў; і пайшлі да Яго.
І паставіў дванаццацёх, каб зь Ім былі і каб пасылаць іх зьвеставаць,
і каб мелі яны ўладу ацаляць ад хваробаў і выганяць дэманаў:
паставіў Сымона, даўшы яму імя Пётр;
Якава Зевядзеевага і Яна, брата Якаўлевага, даўшы ім імёны Воанергес, гэта азначае, «сыны громавыя»;
Андрэя, Піліпа, Барталамея, Мацьвея, Тамаша, Якава Алфеевага, Тадэя, Сымона Кананіта
і Юду Іскарыёцкага, які і выдаў Яго.
Прыходзяць у дом; і зноў зьбіраецца люд, так што яны не маглі нават хлеба паесьці.
І пачуўшы, блізкія Ягоныя пайшлі забраць Яго, бо казалі, што Ён не ў сабе.