МАРКА 15:16-32

А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк; і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго; і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі! І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму. А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго. І прымусілі праходжага нейкага Кірынеяніна Сымона, бацьку Аляксандравага і Руфавага, які ішоў з поля, несьці крыж Ягоны. І прывялі Яго на месца Галгофу, што азначае: «месца чарапоў». І давалі яму піць віно зь сьмірнаю; але Ён ня ўзяў. Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя, каму што ўзяць. Была гадзіна трэйцяя, і ўкрыжавалі Яго. І быў надпіс віны Яго: Цар Юдэйскі. Зь Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго з правага, другога зь левага боку ад Яго. І збылося слова Пісаньня: «і да зладзеяў залічаны». Тыя, што праходзілі міма, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: э! Той, Хто храм разбурае і за тры дні будуе! уратуй Сябе Самога і сыйдзі з крыжа. Падобна і першасьвятары з кніжнікамі, насьміхаючыся, казалі адзін аднаму: іншых ратаваў, а Сябе ня можа ўратаваць! Хрыстос, Сын Ізраілеў, хай сыйдзе цяпер з крыжа, каб мы бачылі, і ўверуем. І ўкрыжаваныя зь Ім ганілі Яго.