МАЦЬВЕЯ 23:1-26

Тады Ісус прамовіў да люду і вучняў Сваіх, кажучы: на Майсеевым пасадзе селі кніжнікі і фарысэі; дык вось, усё, што яны кажуць вам захоўваць, рабеце і захоўвайце; а паводле ўчынкаў іхніх не рабеце, бо яны гавораць, і ня робяць: зьвязваюць цяжары важкія і непасільныя і ўскладаюць на плечы людзям, а самі ня хочуць і пальцам зрушыць іх; а ўсе справы свае робяць дзеля таго, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філактэрыі свае ды павялічваюць кутасы на адзеньні сваім; а таксама любяць узьляжаць наперадзе на гасьцінах, і наперадзе сядзець у сынагогах, і вітаньні на плошчах, і каб людзі клікалі іх: «Настаўнік! настаўнік!» А вы не называйцеся настаўнікамі, бо адзін у вас Настаўнік - Хрыстос, а ўсе вы - браты; і айцом сабе не называйце нікога на зямлі, бо адзін у вас Айцец, Які на нябёсах; і не называйцеся правадырамі, бо адзін у вас Правадыр - Хрыстос. Большы з вас хай будзе вам слуга: бо хто ўзвышае сябе, той паніжаны будзе; а хто паніжае сябе, той узвысіцца. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што зачыняеце Царства Нябеснае перад людзьмі; бо самі не ўваходзіце, і тых, што ўваходзяць, ня пускаеце ўвайсьці. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што паядаеце дамы ўдоваў і напаказ доўга моліцеся: за тое прымеце тым большую асуду. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што праходзіце мора і сушу, каб прыдбаць хоць аднаго нававерца; і калі гэта здараецца, робіце яго сынам геены, двойчы горшым за вас. Гора вам, павадыры сьляпыя, што кажаце: «калі хто прысягне храмам, дык нічога; а калі прысягне золатам храма, дык вінаваты». Неразумныя і сьляпыя! што большае: золата, ці храм, які асьвячае золата? і: «калі хто прысягне ахвярнікам, дык нічога; а калі прысягне дарам, які на ім, дык вінаваты». Неразумныя і сьляпыя! што большае: дар, ці ахвярнік, які асьвячае дар? Дык вось, хто прысягне ахвярнікам, прысягае ім і ўсім, што на ім; і той, што прысягае храмам, прысягае ім і Тым, Хто жыве ў ім; і той, хто прысягае небам, прысягае тронам Божым і Тым, Хто сядзіць на ім. Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што даяце дзесяціну зь мяты, анісу і кмену, і адкінулі важнейшае ў законе: суд, міласьць і веру; гэта трэба было рабіць, і таго не пакідаць. Павадыры сьляпыя, што адцэджваеце камара, а вярблюда праглынаеце! Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што ачышчаеце зьнешнасьць кубка і місы, а ўсярэдзіне яны поўныя пахапнасьці і няпраўды. Фарысэй сьляпы! ачысьці сьпярша сярэдзіну кубка і місы, каб чыстая была і зьнешнасьць іхняя.