ЛУКАША 22:40-71

ЛУКАША 22:40-71 ББЛ

А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу. І Сам адышоў ад іх - як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся, кажучы: Войча! о, калі б Ты дабраволіў пранесьці чару гэтую міма Мяне! зрэшты, не Мая воля, а Твая хай будзе. І зьявіўся Яму анёл зь нябёсаў і мацаваў Яго. І ў змаганьні ўнутраным руплівей маліўся; і быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю. Устаўшы з малітвы, Ён прыйшоў да вучняў, і застаў іх у сьне ад смутку, і сказаў ім: што вы сьпіце? устаньце і малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу. Калі Ён яшчэ казаў гэта, паявіліся людзі, а наперадзе іх ішоў адзін з дванаццацёх, называны Юда, і ён падышоў да Ісуса, каб пацалаваць Яго. Бо ён такі даў ім знак: каго я пацалую, Той і ёсьць. А Ісус сказаў яму: Юда ці цалаваньнем выдаеш Сына Чалавечага? Тыя, што былі зь Ім, бачачы, да чаго ўсё ідзе, сказалі Яму: Госпадзе! ці ня ўдарыць нам мечам? І адзін зь іх ударыў раба першасьвятаровага і адсек яму правае вуха. Тады Ісус сказаў: пакіньце, даволі. І дакрануўшыся да вуха ягонага, загоіў яго. А першасьвятарам і начальнікам храма і старэйшынам, якія сабраліся супроць Яго, сказаў Ісус: быццам на разбойніка выйшлі вы зь мечамі і каламі, каб узяць Мяне! Кожны дзень бываў Я з вамі ў храме, і вы не падымалі на Мяне рук, а цяпер - ваш час і ўлада цемры. Узяўшы Яго, павялі і прывялі ў дом першасьвятара. А Пётр ішоў сьледам зводдаль. Калі яны расклалі агонь сярод двара і селі разам, сеў і Пётр паміж імі. Адна служанка, убачыўшы яго каля агню і ўгледзеўшыся ў яго, сказала: гэты быў зь Ім. Але ён адрокся ад Яго, сказаўшы жанчыне: я ня ведаю Яго. Неўзабаве потым другі, убачыўшы яго, сказаў: і ты зь іх. Але Пётр сказаў гэтаму чалавеку: не. Прайшло з гадзіну часу, яшчэ нехта настойліва казаў: сапраўды, і гэты быў зь Ім, бо ён Галілеянін. Але Пётр сказаў таму чалавеку: ня ведаю, што ты кажаш. І адразу, калі яшчэ гаварыў ён, засьпяваў певень. Тады Гасподзь, абярнуўшыся, паглядзеў на Пятра; і Пётр згадаў слова Госпада, як Ён сказаў яму: перш чым засьпявае певень, адрачэшся ад Мяне тройчы. І выйшаўшы вонкі, горка заплакаў. Людзі, якія трымалі Ісуса, зьдзекі чынілі зь Яго і білі Яго; і накрыўшы Яго, білі Яго па твары і пыталіся ў Яго: скажы, хто выцяў Цябе? І шмат іншай кляцьбы вымаўлялі супраць Яго. І як настаў дзень, сабраліся старэйшыны народу, першасьвятары і кніжнікі, і ўвялі Яго ў свой сынедрыён, і сказалі: ці Ты Хрыстос? скажы нам. Ён сказаў ім: калі скажу вам, вы не паверыце; калі ж і спытаюся ў вас, ня будзеце адказваць Мне і не адпусьціце Мяне; ад сёньня Сын Чалавечы сядзе праваруч сілы Божай. І сказалі ўсе: дык Ты Сын Божы? Ён адказваў ім: вы кажаце, што Я. А яны сказалі: якое яшчэ трэба нам сьведчаньне? бо мы самі чулі з вуснаў Ягоных!

Чытаць ЛУКАША 22