ЛУКАША 22:39-46

І выйшаўшы пайшоў як звычайна на гару Аліўную; за Ім сьледам пайшлі і вучні Ягоныя. А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу. І Сам адышоў ад іх - як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся, кажучы: Войча! о, калі б Ты дабраволіў пранесьці чару гэтую міма Мяне! зрэшты, не Мая воля, а Твая хай будзе. І зьявіўся Яму анёл зь нябёсаў і мацаваў Яго. І ў змаганьні ўнутраным руплівей маліўся; і быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю. Устаўшы з малітвы, Ён прыйшоў да вучняў, і застаў іх у сьне ад смутку, і сказаў ім: што вы сьпіце? устаньце і малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.