ЛУКАША 21:1-19

І глянуўшы, Ён убачыў багатых, што клалі дары свае ў скарбонку; убачыў таксама і бедную ўдаву, якая паклала туды дзьве лепты, і сказаў: праўду кажу вам, што гэтая бедная ўдава больш за ўсіх паклала; бо ўсе тыя ад лішку свайго паклалі Богу, а яна ад нястачы сваёй паклала ўвесь пражытак свой, які мела. І калі некаторыя гаварылі пра храм, што ён упрыгожаны дарагімі камянямі і дарамі, Ён сказаў: прыйдуць дні, у якія з таго, што вы тут бачыце, не застанецца каменя на камені; усё будзе разбурана. І спыталіся ў Яго: Настаўнік! калі ж гэта будзе? і якая прыкмета, калі адбыцца павінна? Ён сказаў: сьцеражэцеся, каб вас не ўвялі ў аблуду; бо многія прыйдуць пад імем Маім, кажучы, што гэта Я; і гэты час блізкі. Не хадзеце сьледам за імі. А як пачуеце пра войны і смуты, не жахайцеся: бо гэта павінна быць раней; але не адразу канец. Тады сказаў ім: паўстане народ на народ, і царства на царства; будуць вялікія землятрусы месцамі, і голад і пошасьці, і вусьцішныя зьявішчы і вялікія азанакі зь неба. Але раней за ўсё тое накладуць на вас рукі і будуць гнаць вас, выдаючы ў сынагогі і ў цямніцы, і паставяць перад царамі і правіцелямі за імя Маё, а будзе гэта вам на сьведчаньне. Дык вось, пакладзеце сабе на сэрца не абдумваць наперад, што адказваць; бо Я дам вам вусны і мудрасьць, якой ня здолеюць супярэчыць, ні супрацьстаяць усе, хто супрацівіцца вам. Выдадзены таксама будзеце і бацькамі і братамі, і родзічамі і сябрамі, і некаторых з вас заб'юць; і будзеце зьненавіджаныя ўсімі за імя Маё; але і волас з галавы вашай не прападзе. Цярпеньнем вашым ратуйце душы вашыя.