ЛУКАША 1:5-23

У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае ілізабэта. Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна. У іх ня было дзяцей, бо ілізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку. Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам, па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць, а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня, - тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага, і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго. Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая ілізабета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян; і будзе табе радасьць і весялосьць, і многія нараджэньню ягонаму ўзрадуюцца; бо ён вялікі будзе перад Госпадам; ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым прасякнецца яшчэ ад улоньня маці сваёй; і многіх з-паміж сыноў Ізраілевых наверне да Госпада Бога іхняга; і пройдзе перад імі ў духу і ў сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непакорлівым лад думак праведнікаў, каб зьявіць Госпаду народ падрыхтаваны. І сказаў Захар анёлу: па чым я пазнаю гэта? бо я стары, і жонка мая ў сталым веку. Анёл сказаў яму ў адказ: я Гаўрыіл, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і паведаміць табе гэта; і вось ты будзеш маўчаць і ня зможаш гаварыць да таго дня, калі гэта збудзецца, за тое, што ты не паверыў словам маім, якія спраўдзяцца ў свой час. Тым часам люд чакаў Захара і зьдзіўляўся, што ён марудзіў у храме. А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў уяву ў храме; і ён рабіў ім знакі і заставаўся нямы. А як скончыліся дні службы ягонай, вярнуўся ў дом свой.