ЛУКАША 1:1-13

Як ужо многія пачалі складаць аповесьці пра добра вядомыя сярод нас падзеі, як пераказалі нам тое ўсе, хто з самага пачатку быў сьведкамі і слугамі Слова, - дык надумаўся і я, рупліва дасьледаваўшы ўсё з пачатку, па парадку апісаць табе, глыбокашаноўны Феафіле, каб ты ўведаў цьвёрдую аснову таго вучэньня, у якім быў настаўлены. У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае ілізабэта. Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна. У іх ня было дзяцей, бо ілізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку. Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам, па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць, а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня, - тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага, і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго. Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая ілізабета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян