ПЛАЧ 3:46-66

Разьзявілі на нас пашчу сваю ўсе ворагі нашы. Жудасьць і яма, спусташэньне і разбурэньне - доля наша. Патокі водаў вылівае вока маё па пагібелі дачкі народа майго. Вока маё выліваецца і не перасыхае, бо палёгкі няма, пакуль ня ўгледзіць і ня ўбачыць Гасподзь зь нябёсаў. Вока маё засмучае душу маю дзеля ўсіх дочак майго горада. Па ўсякаму сіліліся вылавіць мяне, як птушку, ворагі мае, бязь ніякай прычыны; укінулі жыцьцё маё ў яму і закідалі мяне камянямі. Воды падняліся да галавы маёй; я сказаў: «загінуў я». Я заклікаў імя Тваё, Госпадзе, зь ямы глыбокай. Ты чуў голас мой; не затулі Тваё вуха ад уздыханьня майго, ад енку майго! Ты набліжаўся, калі я клікаў Цябе, і казаў: ня бойся! Ты абараняў, Госпадзе, дзеі душы маёй; акупляў жыцьцё маё. Ты бачыш, Госпадзе, крыўду маю; рассудзі справу маю. Ты бачыш усю помсьлівасьць іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне; Ты чуеш, Госпадзе, лаянку іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне, словы тых, што паўстаюць на мяне, і іхнія хітраваньні супроць мяне дзень у дзень. Паглядзі, ці сядзяць яны, а ці ўстаюць, я для іх - песьня. Аддай ім, Госпадзе, паводле дзеяў рук іхніх; пашлі ім памрочышча сэрца і пракляцьце Тваё на іх; перасьледуй іх, Госпадзе, гневам тваім, і вынішчы іх з паднябеснай.