Хто гэта кажа: «І тое бывае, чаму Гасподзь не загадаў быць»?
Ці не ад вуснаў Усявышняга адбываецца бедства і посьпех?
Навошта наракае чалавек жывы? кожны хай наракае на грахі свае.
Выпрабуем і дасьледуем шляхі свае, і зьвернемся да Госпада.
Узьнясём сэрца наша і рукі да Бога, сутнага на нябёсах:
мы адпалі і ўпарціліся; Ты ня зьлітаваўся:
Ты пакрыў Сябе гневам і перасьледаваў нас, забіваў, не шкадуючы;
Ты засланіў сябе хмарай, каб не даходзіла наша малітва;
сьмецьцем і мярзотаю Ты зрабіў нас сярод народаў.
Разьзявілі на нас пашчу сваю ўсе ворагі нашы.
Жудасьць і яма, спусташэньне і разбурэньне - доля наша.
Патокі водаў вылівае вока маё па пагібелі дачкі народа майго.
Вока маё выліваецца і не перасыхае, бо палёгкі няма,
пакуль ня ўгледзіць і ня ўбачыць Гасподзь зь нябёсаў.
Вока маё засмучае душу маю дзеля ўсіх дочак майго горада.
Па ўсякаму сіліліся вылавіць мяне, як птушку, ворагі мае, бязь ніякай прычыны;
укінулі жыцьцё маё ў яму і закідалі мяне камянямі.
Воды падняліся да галавы маёй; я сказаў: «загінуў я».
Я заклікаў імя Тваё, Госпадзе, зь ямы глыбокай.
Ты чуў голас мой; не затулі Тваё вуха ад уздыханьня майго, ад енку майго!
Ты набліжаўся, калі я клікаў Цябе, і казаў: ня бойся!
Ты абараняў, Госпадзе, дзеі душы маёй; акупляў жыцьцё маё.
Ты бачыш, Госпадзе, крыўду маю; рассудзі справу маю.
Ты бачыш усю помсьлівасьць іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне;
Ты чуеш, Госпадзе, лаянку іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне,
словы тых, што паўстаюць на мяне, і іхнія хітраваньні супроць мяне дзень у дзень.
Паглядзі, ці сядзяць яны, а ці ўстаюць, я для іх - песьня.
Аддай ім, Госпадзе, паводле дзеяў рук іхніх;
пашлі ім памрочышча сэрца і пракляцьце Тваё на іх;
перасьледуй іх, Госпадзе, гневам тваім, і вынішчы іх з паднябеснай.