ЁВА 37:1-13

І ад гэтага дрыжыць сэрца маё і зрушылася зь месца свайго. Слухайце, слухайце голас Яго і гром з вуснаў Ягоных. Пад усім небам раскаты Ягоныя, і бляск Ягоны - да краёў. За ім грыміць голас; грыміць Ён голасам велічы Сваёй і ня спыняе яго, калі голас Ягоны пачуты. Даўно грыміць Бог голасам Сваім, чыніць дзеі вялікія, нам не спасьцігальныя. Бо сьнегу Ён кажа: будзь на зямлі; гэтак сама дробны дождж і вялікі дождж у Ягонай уладзе. Ён кладзе пячатку на руку кожнаму чалавеку, каб усе людзі ведалі дзею Яго. Тады зьвер сыходзіць у сховішча і застаецца ў сваіх логавах. З поўдня прыходзіць бура, а з поўначы - сьцюжа. Ад павеву Божага паходзіць лёд, і паверхня вады сьціскаецца. Гэтак сама вільгацьцю напаўняе Ён хмары, і воблакі сеюць сьвятло Ягонае, і яны кіруюцца паводле намераў Ягоных, каб выканаць тое, што Ён загадае ім на ўлоньні населенай зямлі. Ён загадвае ім ісьці альбо дзеля пакараньня, альбо ў дабраволеньне, альбо дзеля памілаваньня.