РЫМЛЯНАЎ 7:13-20

Дык няўжо добрае сталася мне сьмерцю? Няхай ня станецца! Але грэх, каб быў выяўлены як грэх, праз добрае робіць мне сьмерць, каб грэх стаўся праз меру грэшным праз прыказаньне. Бо мы ведаем, што Закон духоўны, а я — цялесны, прададзены пад [уладу] грэху. Бо я не разумею, што раблю, бо не раблю тое, што хачу, але, што ненавіджу, тое раблю. А калі я раблю тое, што не хачу, згаджаюся з Законам, што ён — добры, і цяпер ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне. Бо ведаю, што не жыве ў-ва мне, гэта значыцца, у целе маім, добрае; бо жаданьне [добрага] ёсьць у-ва мне, але каб зрабіць добрае, таго не знаходжу. Бо добрае, якое хачу, не раблю, а благое, якога не хачу, раблю. А калі я раблю тое, што не хачу, ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне.