Папулярныя біблейскія вершы з Марк 5

Падзяліцца

«Басаган, этигэлшни шамайе абараа. Ши амгалан тайбан, элүүр энхэ, үбшэ хабшангүй ябыш даа», – гэжэ Иисус эхэнэртэ хэлэбэ.

Тэрэ зоной дунда арбан хоёр жэлэй турша соо шуһа гоожоод тогтодоггүй үбшэнтэй нэгэ эхэнэр ябалсаа. Тэрэ эхэнэр олон эмшэдээр ябажа, бүхы алта мүнгэеэ бараһаншье һаа, оройдоо һайжараагүй, харин бүри муудажал байгаа.

Тиигэхэтэйнь сасуу үнэхөөрөө шуһаниинь гарахаяа болижо, тэрэ эдэгэһэнээ мэдэрбэ.

Тиигээд басаганай гарһаань баряад: «Талита кум!» – гэбэ (энэнь: «Басаган, бодо!» – гэһэн удхатай).

Тиигэжэ байтарынь мүргэлэй гэрэй даргада хэдэн хүн ерэжэ: «Басаганшни наһа бараа, ши багшые бү тухашаруула», – гэжэ хэлэбэ. Зүгөөр Иисус хэлээшыень тоонгүй: «Бү ай. Этигээд лэ бай», – гэжэ Иаирта хэлэбэ.

Тиигэжэ бархирһанайнь ушар хэлэбэл, Иисус ада шүдхэртэ: «Энэ хүнһөө гара!» – гэжэ захирһан байгаа. Тиигээд Иисус: «Нэрэшни хэн бэ?» – гэжэ һураба. «Үй түмэн гэжэ нэрэтэйб, юундэб гэхэдэ, бидэ угаа олонбди», – гэжэ үнөөхи хүниинь харюусаба.