Папулярныя біблейскія вершы з Лукъа 15

Падзяліцца

О шоссагьат къайтып атасыны янына гете. Хыйлы арекденокъ да ону гелегенин гёрюп, атасы огъар языкъсына. Чабып барып, ону бойнундан къучакълап оьбе.

Неге тюгюл де, бу мени уланым. Бу оьлген эди, гьали тирилген, тас болгъан эди, гьали табулгъан», – дей. Олар ашап ичип, йыбанмагъа башлайлар.

Сизге муну айтагъаным – къоймагъа тарыкъ гюнагь ишлери ёкъ токъсан тогъуз муъминден эсе, товба этген бир гюнагьлы учун кёклерде сююнч артыкъ болажакъ.

Атамны янына барып, огъар: «Атам! Мен Аллагьны ва сени алдынгда гюнагь иш этгенмен

Уланы огъар: «Атам! Мен Аллагьны ва сени алдынгда гюнагь иш этгенмен ва дагъы сени уланынгман деп айтмагъа тийишли тюгюлмен», – дей.

– Айтайыкъ, сизин биригизни юз къоюгъуз бола, оланы да бири тас болуп къала. Къалгъан токъсан тогъузун авлакъда да къоюп, тас болгъаны табулгъанча, ону артындан излемеге бармасмы эдигиз?