Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Лукъа 13

Dlulisela

Иса булай дей: – Тар къапудан гирмеге къаст этигиз, неге тюгюл, сизге айтаман, кёплер гирмеге сюежеклер, тек болмажакълар.

Онда он сегиз йылны узагъында ичинде зайыплыкъны жини булангъы бир къатын болгъан. Ону бели бюкленип къалгъан ва язылып болмай болгъан. Иса ону гёргенде, чакъырып, огъар: – Гьей къатын, сен гьали аврувунгдан сав болажакъсан, – дей.

Иса къатынны уьстюне къолларын сала. О шоссагьат язылып, Аллагьгъа макътавлар этмеге башлай.

Гьали ахырынчы болгъанлар шо заман биринчилер болажакълар ва гьалиги биринчилер буса ахырынчылар болажакълар.

Уьй еси туруп къапуну япгъанда, сиз къырдан туруп къапуну къакъмагъа башлап: «Я есим, ач бизге!» – деп айтажакъсыз. О буса сизге: «Сизин танымайман, сиз къайдансыз?» – деп соражакъ.

Тюгюл деп айтаман Мен сизге. Амма товба этмесегиз, барыгъыз да олар йимик дагъытылып къалажакъсыз! – дей.

О да сизге: «Мен сизин танымайман, сиз къайдансыз? Менден ари гетигиз, сиз барыгъыз да яманлыкъ этегенлерсиз!» – деп айтажакъ.

Иса булай дей: – Аллагьны гьакимлик этивюн не зат булан тенглешдирме бола? Ону Мен негер ошатаман? Айтайыкъ, муна бир гиччинев урлукъ. Бир адам ону алып, оьзюню бавуна орната, о буса оьсюп, бир уллу терек бола. Къушлар гелип, ону бутакъларында уялар тиге.