Bóg zwyczajności. Studium Księgi Rut.预览

Zdecydowany, by postępować słusznie

Potem Boaz przemówił do starszych i całego ludu: Dziś jesteście świadkami, że nabyłem z ręki Noemi wszystko, co należało do Elimelecha, oraz wszystko, co należało do Kiliona i Machlona. Także Rut Moabitkę, żonę Machlona, nabyłem sobie za żonę (Rt 4:9-10).

Pytanie, które musimy sobie codziennie zadawać w obliczu różnych okoliczności, brzmi: „Co należy zrobić?”.

Nad tym właśnie zastanawiał się Boaz, gdy postanowił udać się do bram miasta. Chciał poślubić Rut, zapewnić jej utrzymanie i chronić ją jako jej spokrewniony odkupiciel. Wiedział jednak, że istnieje krewny bliższy Rut niż on, więc tamten człowiek mógłby podjąć się tej roli. Boaz był człowiekiem prawym, który nie mógł po prostu pozwolić sobie na gwałtowny przypływ emocji, kiedy Rut oświadczyła mu się na klepisku. Zdecydowanie przewidywał jedynie zdobycie Rut zgodnie z Prawem.

Boaz przedkładał właściwe postępowanie nad swoją reputację. Udał się do najbardziej publicznego miejsca – bramy miejskiej – w celu zawarcia małżeństwa z cudzoziemką, co potencjalnie mogło zaszkodzić jego reputacji i dziedzictwu. Bliższy krewny nie chciał podjąć takiego ryzyka (Rt 4:6). Ten człowiek nie jest nawet wspomniany z imienia w Piśmie Świętym. To jest lekcja dla nas: nie powinniśmy dążyć do wyrobienia sobie dobrego imienia i zachowania go. Niech ktoś inny zadba o nasze dobre imię i nas pochwali. Powinniśmy po prostu starać się postępować właściwie.

Słowa Boaza zdradzają, że jedną z jego motywacji było „wzbudzić imię zmarłego na jego dziedzictwie” (Rt 4:10) – zachowanie imienia Elimelecha, zmarłego męża Noemi, poprzez kontynuację jego rodu. To bezinteresowne. Imponujące. Gdyby Boaz przejmował się tylko sobą i swoimi pragnieniami, nie mógłby uczynić Rut swoją żoną. Zamiast tego spełnił swój obowiązek i publicznie przyznał się do sytuacji. W tamtym czasie przekazanie tytułu spokrewnionego odkupiciela było zwyczajowo przypieczętowane publiczną wymianą sandała (w. 7). Ta wymiana symbolizowała coś większego – mianowicie oddanie, miłość i osobiste poświęcenie Boaza dla Rut. Podobnie w stojącym na widoku publicznym krzyżu widzimy zaangażowanie, miłość i poświęcenie Chrystusa w naszym imieniu. Poślubienie Rut kosztowało Boaza pewną sumę. Odkupienie nas i uczynienie nas umiłowaną oblubienicą kosztowało Chrystusa Jego życie.

Obie te ofiary – Boaza i Chrystusa – przyniosły wielkie nagrody i dziedzictwo, zapewniając przyszłość i nadzieję: jedna dla młodej Moabitki i jej teściowej, druga dla całej ludzkości. Dążenie Boaza do sprawiedliwości zaowocowało małżeństwem, które odegrało integralną rolę w całej historii, kontynuując ród, który ostatecznie doprowadził do narodzin naszego Zbawiciela (Mt 1:5). A dzięki ofierze Chrystusa oczekujemy teraz dnia, w którym staniemy w chwale, ujrzymy Jego oblicze i będziemy chwalić Jego imię na wieki. Nasz Oblubieniec przyszedł i słusznie wykupił nas, ponosząc ogromny koszt. Wyobraźcie sobie radość Rut, gdy usłyszała, że Boaz oddał swój sandał i potwierdził, że się z nią ożeni. My też powinniśmy czuć podobną radość, patrząc na krzyż i wiedząc, że należymy do Chrystusa. Powinniśmy brać przykład z Boaza, gdy patrzymy na nasze codzienne decyzje i trudności oraz uczymy się po prostu pytać: „Co należy zrobić?”.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?