လုကာကျမ်း 7

7
အခန်း (၇)
တပ်ခွဲ​မှူး​တစ်​ယောက်၏​ကျွန်​ကို​ရော​ဂါ ပျောက်​ကင်း​စေ​တော်​မူ​ခြင်း
(မဿဲ၊ ၈:၅-၁၃)
1ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​သည် လူ​တို့​အားဟော​ပြော​သွန်​သင်​ပြီး​နောက် သူသည် ကပ္ပဲရ်နောင်​မြို့သို့​သွား​တော်​မူ၏။ 2ထို​မြို့​တွင်​တပ်​ခွဲ​မှူး#7:2 တပ်​ခွဲ​မှူး စစ်သားတစ်ရာကို အုပ်ချုပ်ရသောသူ ဖြစ်သည်။ တစ်​ယောက်၌ ဖျား​နာ​လျက်​သေ​လု​နီး​ပါး​ဖြစ်​နေ​သော ကျွန်​တစ်​ယောက်​ရှိ၏။ တပ်​ခွဲ​မှူး​သည် ထို​ကျွန်​ကို​အ​လွန်​ချစ်​မြတ်​နိုး၏။ 3တပ်​ခွဲ​မှူး​သည် ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ၏​သ​တင်း​ကို​ကြား​သော​အ​ခါ “ယ​ဟူ​ဒီ” ဂျူးခေါင်း​ဆောင်​များ ကို​အ​ထံ​တော်​သို့​စေ​လွှတ်​ပြီး​လျှင်၊ အီ​စာ​ကြွ​လာ၍ မိ​မိ​ကျွန်​အား​ကျန်း​မာ​စေ​ရန်​လျှောက်​စေ၏။ 4ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​ထံ​သို့​ရောက်​သော​အ​ခါ ခေါင်း​ဆောင်​တို့​က “ထို​တပ်​ခွဲ​မှူး​သည် သ​ခင်၏​ကျေး​ဇူး​ပြု​ခြင်း​ကို ခံ​ထိုက်​သူ​ဖြစ်​ပါ၏။ 5သူသည် အ​ကျွန်ုပ်​တို့​၏ဂျူလူမျိုးများ​ကို​ချစ်​ခင်သော​ကြော​င့် ကျွန်ုပ်​တို့​အ​တွက် ဝတ်ကျောင်းတော်ကိုဆောက်​လုပ်​ပေး​သူ​ဖြစ်​ပါ၏” ဟု လေး​နက်​စွာတောင်း​ပန်​ကြ၏။ 6ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​သည် ထို​သူ​တို့​နှ​င့်​အ​တူ​သွား​တော်​မူ၍ တပ်​ခွဲ​မှူး​အိမ်​နှ​င့်​မ​လှမ်း​မ​ကမ်း​သို့​ရောက်​တော်​မူ၏။ ထို​အ​ခါ​တပ်​ခွဲ​မှူး​သည် မိတ်​ဆွေ​များ​ကို အီ​စာ၏​ထံ​သို့​စေ​လွှတ်​ကာ “သ​ခင်၊ ဒုက္ခမခံပါနှင့်။ အ​ကျွန်ုပ်၏​အိမ်​မိုး​အောက်​သို့ သခင်ကြွဝင်တော်မူခြင်းကိုပင် အ​ကျွန်ုပ်​သည်​ထိုက်​တန်​သော​သူ​မ​ဟုတ်​ပါ။ 7ထို့​ကြော​င့်​အ​ကျွန်ုပ်​သည် သ​ခင်၏​အ​ထံ​တော်​သို့ လာ​ထိုက်​သူ​မ​ဟုတ်​ဟုယူ​ဆ​ပါ၏။ အ​မိ​န့်​တော်​ကို​သာ​ပေး​တော်​မူ​ပါ​လျှင် အ​ကျွန်ုပ်၏​ကျွန်​သည် ကျန်း​မာ​လာ​ပါ​လိ​မ့်​မည်။ 8အ​ကျွန်ုပ်​ကိုယ်​တိုင်​ပင် အ​ထက်​အ​ရာ​ရှိ​အောက်​တွင် အ​မှု​ထမ်း​သူ​ဖြစ်​ပါ၍ အ​ကျွန်ုပ်၏​လက်​အောက်​တွင်​လည်း စစ်​သား​များ​ရှိ​ပါ၏။ စစ်​သား​တစ်​ယောက်​အား ‘သွား​လော့’ ဟု​ဆို​လျှင် သူ​သည်​သွား​ပါ၏။ အ​ခြား​တစ်​ယောက်​အား ‘လာ​ခဲ့’ ဟု​ဆို​လျှင်​လာ​ပါ၏။ အ​ကျွန်ုပ်၏​ကျွန်​အား ‘ဤ​အ​မှု​ကို​ပြု​လော့’ ဟု​ဆို​လျှင် သူ​သည်​ပြု​ပါ၏” ဟု​လျှောက်​ထား​စေ၏။
9ဤ​စ​ကား​ကို ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​ကြား​တော်​မူ​လျှင် အံ့​ဩ​တော်​မူ၏။ အီ​စာ​သည် နောက်​မှ​လိုက်​လာ​ကြ​သော လူ​ပ​ရိ​သတ်​တို့​ကို လှ​ည့်​ကြ​ည့်​တော်​မူ​လျက် “ငါ​ဆို​သည်​ကား ဤ​ကဲ့​သို့​ကြီး​မား​သော ‘အီ​မာန်’ ယုံ​ကြည်​ခြင်း​ကို အစ္စရာအီလီ​အ​မျိုး​သားတို့​အ​ထဲ​မှာ​ပင် ငါ​မ​တွေ့​ဖူး​သေး” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။ 10တပ်​ခွဲ​မှူး​စေ​လွှတ်​လိုက်​သော​သူ​များ​သည် အိမ်​သို့​ပြန်​ရောက်​ကြ​သော​အ​ခါ ထို​ကျွန်​သည် အပြည့်အဝ ကျန်း​မာ​လျက်​ရှိ​သည်​ကို​တွေ့​ကြ၏။
မု​ဆိုး​မ​တစ်​ယောက်၏​သား​ကို အ​သက်​ပြန်​ရှင်​စေ​တော်​မူ​ခြင်း
11ထို​နောက်​အီ​စာ​သည် နာ​အိ​န​မြို့​သို့​ကြွ​တော်​မူ​သော​အ​ခါ “ဆွာဟာဗီ” တ​ပ​ည့်​တော်​တို့​နှ​င့် လူ​ပ​ရိ​သတ်​ကြီး​သည်လည်း​လိုက်​ပါ​လာ​ကြ၏။ 12အီစာသည် မြို့အဝင်တံခါးအနီးသို့ ရောက်သောအခါ လူတို့သည် “မိုင်​ယသ်” လူသေအလောင်းတစ်လောင်းကို “ဒ​ဖန်” ပြု​လုပ်သင်္ဂြိုဟ်ရန် မြို့ပြင်သို့ ထုတ်ဆောင်လာကြ၏။ ထိုလူသေသည် မုဆိုးမတစ်ဦး၏တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်၏။ မြို့သူမြို့သားတို့သည်လည်း ထိုမုဆိုးမနှင့်အတူ လိုက်ပို့ကြ၏။ 13အီ​စာ​သည် ထို​အ​မျိုး​သ​မီး​ကို​မြင်​သော​အ​ခါ သ​နား​တော်​မူ​သ​ဖြ​င့် “မ​ငိုပါနှ​င့်” ဟု သူ့​အား​မိ​န့်​တော်​မူ၏။
14ထို့နောက် အ​နီး​သို့​ကြွ​တော်​မူ​ပြီး​လျှင် “ဂျ​န​ဇဟ်” အလောင်းထမ်း​စင်​ကို လက်​တော်​ဖြ​င့်​တို့​ထိ​တော်​မူ၏။ ထို​အ​ခါ “ဂျ​န​ဇဟ်” အလောင်းထမ်း​သော​သူ​တို့​သည်​ရပ်​တ​န့်​ကြ၏။ အီ​စာ​က “အသင်လူ​ငယ်၊ ထ​လော့၊ သ​င့်​အား​ငါ​အ​မိ​န့်​ပေး၏” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ​ရာ၊ 15ထိုလူသေ​သည်​ထိုင်​ပြီး​လျှင်​စ​ကား​ပြော​လေ၏။ ထို​နောက်​အီ​စာ​သည် သူ့​ကို​မိ​ခင်​အား​အပ်​ပေး​လေ၏။
16လူ​အ​ပေါင်း​တို့​သည်ကြောက်​ရွံ့​လျက် အ​လ္လာဟ်​အ​ရှင်​မြတ်၏​ဂုဏ်​တော်​ကို​ချီး​မွမ်း​ကြ၏။ သူ​တို့​က “ငါ​တို့​တွင်နဗီတမန်တော် ကြီး​တစ်​ပါး​ပေါ်​ထွန်း​လေ​ပြီ။ အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်​သည် မိ​မိ​လူ​စု​တော်​အားကြ​ည့်​ရှု​ကယ်​တင်​ရန်​ကြွ​လာ​တော်​မူ​ပြီ” ဟု ဂုဏ်​တော်​ကိုချီးမွမ်း​ကြ၏။ 17အီ​စာ၏​သ​တင်း​သည် ယုဒပြည်တစ်လျှောက်​လုံး​နှ​င့်​ပတ်​ဝန်း​ကျင်​တွင်ပျံ့​နှံ့​သွား​လေ၏။
“နှစ်​မြှုပ်​ခြင်း” ဗတ္တိဇံ ဆ​ရာ​ယဟ်​ယာ​ထံ​မှ​စေ​တ​မန်​များ
(မဿဲ၊ ၁၁:၂-၁၉)
18ယာဟ်ယာအား​သူ၏ “ဆွာဟာဗီ” တ​ပ​ည့်​များ​က ဤ​အ​ကြောင်း​အ​ရာ​အ​လုံး​စုံ​တို့​ကို ပြော​ကြား​ကြ၏။ ထို​အ​ခါ​သူ​သည်​မိမိ၏ “ဆွာဟာဗီ” တ​ပ​ည့်​နှစ်​ယောက်​ကို​ခေါ်​ပြီး​လျှင် ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​ထံ​သို့​စေ​လွှတ်​၍ 19“သင်သည် အကျွန်ုပ်တို့စောင့်မျှော်နေသော အလ်မစိဟ်မှန်သလော။ သို့မဟုတ် အကျွန်ုပ်တို့သည် အခြားသူကို စောင့်မျှော်ရပါမည်လော” ဟု မေးလျှောက်စေ၏။
20ထိုသူတို့သည် အီစာထံသို့ရောက်သောအခါ “နှစ်​မြှုပ်ခြင်း ဗတ္တိဇံဆရာယာဟ်ယာက ကျွန်ုပ်တို့အား စေလွှတ်၍ ‘သင်သည်အကျွန်ုပ်တို့ စောင့်မျှော်နေသောအလ်မစိဟ် ဟုတ်မှန်သလော။ သို့မဟုတ် အကျွန်ုပ်တို့သည် အခြားသူကို စောင့်မျှော်ရပါမည်လော’ ဟု မေးလျှောက်စေသည်” ဟူ၍ လျှောက်ကြ၏။
21ထို​အ​ခါ​အီ​စာ​သည် လူ​တို့၏​ရော​ဂါ​ဝေ​ဒ​နာ​များ​ကိုပျောက်​ကင်း​စေ​တော်​မူ၏။ “ဂျင်န်” နတ်ဆိုးများ​ကိုနှင်​ထုတ်၍ မျက်​မ​မြင်​များ​ကို​မျက်​စိ​မြင်​စေ​တော်​မူ၏။ 22အီ​စာ​က “သင်​တို့​မြင်​ရ​ကြား​ရ​သ​ည့်​အ​ရာ​များ​ကိုယာဟ်ယာထံ​သွား၍ပြော​ကြား​ကြလော့။ မျက်​မ​မြင်​များမျက်​စိ​အ​လင်း​ကို ပြန်​လည်​ရ​ရှိ​ကြ၏။ ခြေ​မ​သန်​စွမ်း​သူ​များ​လမ်း​လျှောက်​ကြ၏။ အ​ရေ​ပြား​ရော​ဂါ​သည်များ​သ​န့်​စင်​သွား​ကြ၏။ နား​ပင်း​သူ​များနား​ကြား​ရကြ၏။ သေ​သော​သူ​များအ​သက်​ပြန်၍​ရှင်ကြ၏။ ဆင်း​ရဲ​သူ​တို့သတင်းကောင်းကို​ကြား​ရ​ကြ၏။ 23ငါ့ကြောင့် စိတ်မပျက်သောသူသည် မင်္ဂလာရှိ၏” ဟု ပြန်၍ ယဟ်​ယာ၏​တ​ပ​ည့်​များ​အား​ဖြေ​ကြား​တော်​မူ၏။
24ယာဟ်ယာစေ​လွှတ်​သော​သူ​များ ထွက်​သွား​ကြ​သော​အ​ခါ​ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​သည် ယဟ်​ယာအ​ကြောင်း​နှ​င့်​ပတ်သက်၍ လူ​ပ​ရိ​သတ်​တို့​အား ဤသို့ ဟောပြောတော်မူ၏။ အီစာက သင်​တို့​သည်​အ​ဘယ်​အ​ရာ​ကို​ကြ​ည့်​ရှု​ရန် တောကန္တာရ​သို့​သွား​ကြ​သ​နည်း။ လေ​တိုက်၍​လှုပ်​ယမ်းသည့်ကျူ​ပင်ကဲ့သို့သော သူ​ကို​ကြ​ည့်​ရှု​ကြ​ရန်​လော။ 25သို့​မ​ဟုတ် မည်ကဲ့သို့သောသူကိုရှာရန် သွားကြသနည်း။ အဖိုးတန်အဝတ်အထည်တို့ကို ဝတ်ဆင်သောသူကိုလော။ ဝတ်​ကောင်း​စား​လှ​ကိုဝတ်​ဆင်လျက် စည်း​စိမ်​ခံ​စား၍နေသောသူတို့သည် နန်း​တော်​များ၌သာနေ​ကြ၏။ 26သို့ဖြစ်လျှင် မည်ကဲ့သို့သောသူကိုရှာရန် သွားကြသနည်း။ နဗီတမန်တော်တစ်ပါးကိုလော။ မှန်ပါ၏။ ထိုသူသည် န​ဗီ​တ​မန်​တော်ထက် ပို၍ကြီးမြတ်သောသူဖြစ်သည်ဟုငါဆို၏။ 27အကြောင်းမူကား ရှေးယခင်ကနဗီတမန်တော်တစ်ပါးက ယာဟ်ယာ၏အကြောင်းကို ရေးသားထားသည်မှာ အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်သည် အလ်မစီးဟ်အား ဤသို့မိန့်ဆိုတော်မူ၏။ ၎င်းမှာ ကျမ်း​တော်​မြတ်​ထဲ​တွင် ကြည့်ရှုလော့၊
“သင့်ကို မစေလွှတ်မီ ငါသည် ငါ၏စေတမန်ကို အလျင်ဦးစွာစေလွှတ်မည်။
သူသည် သင်၏လမ်းစဉ်ကို ပြင်ဆင်ပေးလိမ့်မည်”
ဟူ၍ဖြစ်၏။
28အ​မျိုး​သ​မီး​များ​မှ​ဖွား​မြင်​သူ​များ​အ​နက် ယဟ်​ယာထက်​ကြီး​မြတ်​သော​သူ​တစ်​ယောက်​မျှ​မ​ရှိ​ဟု သင်​တို့​အား​ငါ​ဆို၏။ သို့​ရာ​တွင် အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်၏နိုင်ငံတော်​မူ​ခြင်း ကို​ဝန်​ခံ​သူ​တို့​တွင်အ​နိ​မ့်​ကျ​ဆုံး​သော​သူ​သည် ယာဟ်ယာထက်​ကြီး​မြတ်၏ ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
29အခွန်ကောက်သူများမှစ၍လူအပေါင်းတို့သည် ယာဟ်ယာ၏စကားကိုကြားသောအခါ၊ အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်သခင်ကိုချီးမွမ်း၍ ယာဟ်ယာပေးသော “နှစ်​မြှုပ်ခြင်း” ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြ၏။ 30သို့ရာတွင်ဖာရိစီးစ်များနှ​င့် “အာ​လဲမ်” ကျမ်းတတ်ဆရာများသည် မိမိတို့ကိုယ်ကျိုးအတွက်အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်​သခင်၏အကြံအစည်တော်ကိုငြင်းပယ်၍ ယဟ်​ယာပေးသော “နှစ်​မြှုပ်ခြင်း” ဗတ္တိဇံကိုမခံယူကြပေ။
31အီ​စာ​က “ဤ​ခေတ်​လူ​တို့​ကို မည်သည့်အရာနှင့်​ခိုင်း​နှိုင်း​ရ​မည်​နည်း။ သူ​တို့​သည် မည်သူ​နှ​င့်​တူ​ကြ​သ​နည်း။ 32ထိုသူတို့သည် ဈေးအရပ်၌ ကစားနေသောကလေးများနှင့် တူကြ၏။
ထိုကလေးများက ‘ငါတို့သည် သင်တို့အတွက်တီးမှုတ်သော်လည်း
သင်တို့သည် မကကြ။
ငါတို့သည် ငိုချင်းကို သီဆိုသော်လည်း
သင်တို့သည် မငိုကြွေးကြ’ ဟူ၍ အချင်းချင်းပြောဆိုကြ၏။
33အ​ဘယ်​ကြော​င့်​ဆို​သော် ‘နှစ်​မြှုပ်​ခြင်း’ ဆ​ရာယာဟ်ယာသည် အ​စား​အ​စာ​ကို​မ​စား၊ စပျစ်ရည်​ကို​မ​သောက်​ဘဲလာ​သော​အ​ခါ#7:33 အ​စား​အ​စာ​ကို​မ​စား၊ စပျစ်ရည်​ကို​မ​သောက်​ဘဲလာ​သော​အ​ခါ “ယာဟ်ယာ” ယောဟန်သည် ကျိုင်းကောင်များနှင့် တောပျားရည်ကို အစာအတွက် မကြာခဏ စားလေ့ရှိသည်။ သင်​တို့​က ဤ​သူ​သည် ညစ်​ညမ်း​သော ‘ဂျင်န်’ နတ်ဆိုးပူးသူဖြစ်သည်ဟု ပြောကြသောကြောင့်ဖြစ်၏။ 34လူ့သားသည် စား​လျက်​သောက်၍​လာသော​အ​ခါ သင်​တို့​ကကြ​ည့်​လော့၊ ဤ​သူ​သည်​စား​ကြူး​သော​သူ၊ စ​ပျစ်​ရည်​သောက်​ကြူး​သော​သူ​ဖြစ်​သည်။ အ​ခွန်​ကောက်​သူများ၊ ‘ဂူနာဟ်’ အ​ပြစ်​ဒု​စ​ရိုက်​ကျူး​လွန်​သူ များ​နှ​င့်​မိတ်​ဖွဲ့​သူ​ဖြစ်​သည် ဟု​ဆို​ကြပြန်၏။ 35သို့ရာတွင် ဉာဏ်ပညာသည် သူ့သားသမီးတိုင်းကိုဖြောင့်မတ်ရာသို့ရောက်၏” ဟုမိန့်တော်မူ၏။
ဖာ​ရိ​စီးစ်​ရှိ​မုန်၏​အိမ်​တွင်​အီ​စာ​ရှိ​တော်​မူ​စဉ်
36ထို့နောက် ဖာရိစီးစ်တစ်​ယောက်​သည်​အီ​စာ​အား မိ​မိ​နှ​င့်​အ​တူ​ည​စာ​သုံး​ဆောင်​တော်​မူ​ရန် အီ​စာ​အားဖိတ်ခေါ်သဖြင့် ထိုသူ၏အိမ်​သို့​ဝင်၍ စား​ပွဲ​တွင်ထိုင်​တော်​မူ၏။ 37ထိုအခါ ထိုမြို့ရှိ အပြစ်များသောအမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် ဖာရိစီးစ်၏အိမ်၌ ကိုယ်တော်ထိုင်၍ စားသုံးနေကြောင်းကိုကြားသိရသဖြင့် အလွန်တန်ဖိုးကြီးသည့် ဆီမွှေးတစ်ပုလင်းကို ယူဆောင်ကာ ထိုနေရာသို့ လာလေ၏။ 38သူသည်အီ​စာ၏​နောက်၌​ခြေ​တော်​ရင်း​တွင်​ရပ်၍ ငို​ယို​လျက်ခြေတော်ကို မျက်ရည်ဖြင့်ဆေးကာ သူ၏ဆံပင်ဖြင့်သုတ်၏။ သူ၏​မျက်​ရည်​သည်​အီ​စာ၏​ခြေ​များ​အ​ပေါ်​သို့​ကျ​သည်​ရှိ​သော် မိ​မိ၏​ဆံ​ပင်​ဖြ​င့်​သုတ်၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်၏ခြေတော်ကို အဆက်မပြတ်နမ်းရှုပ်လျက် ဆီမွှေးဖြင့်သုတ်လိမ်းပေးလေ၏။
39ထိုသို့ပြုသည်ကို ဖာရိစီးစ်သည်မြင်သောအခါ၊ “ဤသူသည်နဗီတမန်တော်ဖြစ်လျှင် ထိုသူကိုထိသောသူသည် အဘယ်သူဖြစ်သည်ကိုသိလိမ့်မည်။ သူမဘယ်လို ‘ဂူနာဟ်’ အပြစ်ရှိတဲ့ဘဝမျိုး ရှင်သန်နေတယ်ဆိုတာသူသိလိမ့်မယ်” ဟု တွေးတောလျက်နေ၏။
40ထို​အ​ခါ​ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​က ထို​သူ​အား “ရှိ​မုန်၊ သ​င့်​အား​ငါ​ပြော​စ​ရာ​တစ်​ခု​ရှိ၏” ဟု မိ​န့်​တော်​မူ၏။
ရှိ​မုန်​က “ဆ​ရာ​သ​ခင်၊ အ​မိ​န့်​ရှိ​တော်​မူ​ပါ” ဟု လျှောက်၏။
41ဟ​ဇ​ရသ်​အီ​စာ​က “ငွေ​ချေး​စား​သူ​တစ်​ဦး​ထံ​တွင် ငွေ​ချေး​ထား​သူ​နှစ်​ဦး​ရှိ၏။ တစ်​ဦး​က ဒေ​နာ​ရိ ဒင်္ဂါး#7:41 ဒေ​နာ​ရိ ဒင်္ဂါးဒေ​နာ​ရိ ဒင်္ဂါး​တစ်​ပြား​သည် ရော​မ​ဒင်္ဂါး​ဖြစ်​ပြီး၊ အ​လုပ်​သ​မား​တစ်​ဦး၏ တစ်​နေ့​လုပ်​အား​ခ​ဖြစ်​ပါ​သည်။ (​အင်န်​ဂျီလ်​ကျမ်း​တော်​မြတ်​မှ မဿဲ​၊၂၀:၉-၁၃ ကို​ကြ​ည့်​ပါ။)ငါး​ရာ၊ အ​ခြား​တစ်​ဦး​က​ငါး​ဆယ်​အ​ကြွေး​တင်၏။ 42သူ​တို့​သည် အ​ကြွေး​မ​ဆပ်​နိုင်​သ​ဖြ​င့် အကြွေး​ရှင်​သည် ‘​ထို​သူ​နှစ်​ဦး​လုံး၏ အ​ကြွေး​အား​လုံး​ကို​ပယ်ဖျက်ပေး၏’ ဟုဆိုလျှင် ထို​သူ​နှစ်​ဦး​အ​နက် အ​ဘယ်​သူ​သည် ကြွေး​ရှင်​ကို​ပို၍​ချစ်​လိ​မ့်​မည်​နည်း” ဟု မေး​တော်​မူ၏။
43ရှိ​မုန်​က “ငွေ​ပို၍​လျှော်​ပစ်​ခံ​ရ​သူ​သည် ပို၍​ချစ်​မည်​ထင်​ပါ​သည်” ဟု လျှောက်၏။
အီ​စာ​က “သ​င့်​ယူ​ဆ​ချက်​သည်​မှန်​ပေ၏” ဟု​မိ​န့်​တော်​မူ၏။
44ထို​နောက် အ​မျိုး​သ​မီး၏​ဘက်​ကို​လှ​ည့်၍​ရှိ​မုန်​အား “သင်​သည် ဤ​အ​မျိုး​သ​မီး​ကို​မြင်​သ​လော။ ငါ​သည် သင်၏​အိမ်​သို့​ဝင်​သော​အ​ခါ သင်​သည်​ခြေ​ဆေး​ရေ​ကို​မ​ပေး။ သို့​ရာ​တွင် သူ​သည်​မျက်​ရည်​ဖြ​င့် ငါ့​ခြေ​ကို​ဆေး၍​ဆံ​ပင်​ဖြ​င့်​သုတ်​လေ​ပြီ။ 45သင်​သည်​ငါ့​ကို​မ​နမ်း။ ထို​အ​မျိုး​သ​မီး​သည် ငါ​ဝင်​လာ​သ​ည့်​အ​ချိန်​မှ​စ၍ ငါ၏​ခြေ​ကို​အ​ဆက်​မ​ပြတ်​နမ်း​လေ​ပြီ။ 46သင်​သည်​ငါ၏​ခေါင်း​ကိုဆီ​ဖြ​င့်​မ​လိမ်း။ သူ​မူ​ကား​ငါ၏​ခြေ​ကိုအလွန်တန်ဖိုးကြီးသည့်ဆီမွှေး​ဖြ​င့်​လိမ်း​လေ​ပြီ။ 47ထို့​ကြော​င့် သ​င့်​အား​ငါ​ဆို​သည်​ကား ဤ​အ​မျိုး​သ​မီး​သည် များ​စွာ​သော ‘ဂူနာဟ်’ အ​ပြစ်​တို့​မှ​ခွ​င့်​လွှတ်​ခြင်း​ခံ​ရ၏။ ထို​သို့​ခွ​င့်​လွှတ်​ခြင်း​ခံ​ရ​ကြောင်း​ကို​သူ၏​ကြီး​မား​သော​မေ​တ္တာ​က​သက်​သေ​ခံ၏။ ထို့သို့ပင် ‘ဂူနာဟ်’ အပြစ်​အ​နည်း​ငယ်​သာ​ခွ​င့်​လွှတ်​ခြင်း​ခံ​ရ​သော​သူ​မူ​ကား အ​နည်း​ငယ်​သာ​လျှင်​ချစ်​တတ်၏” ဟု​မိ​န့်​တော်​မူ၏။
48ထို​နောက်​အီ​စာ​က “သင်၏ ‘ဂူနာဟ်’ အပြစ်များကိုခွင့်လွှတ်ပြီ” ဟု အ​မျိုး​သ​မီး​အား​မိ​န့်​တော်​မူ၏။
49ထိုစားပွဲ၌ သူနှင့်အတူထိုင်သောသူတို့က “‘ဂူနာဟ်’ အပြစ်များကိုခွင့်လွှတ်ပိုင်သော ဤသူသည် မည်သူနည်း” ဟု အစပြု၍ အချင်းချင်းပြောဆိုကြ၏။
50သို့​ရာ​တွင် အီ​စာ​က​ထို​အ​မျိုး​သ​မီး​အား “သင်၏ ‘အီ​မာန်’ ယုံ​ကြည်​ခြင်း​သည် သ​င့်​ကို​ကယ်​တင်​ပြီ။ ငြိမ်းချမ်း​စွာ​သွား​လော့” ဟု​မိ​န့်​တော်​မူ၏။

Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:

လုကာကျမ်း 7: MBe

Ìsàmì-sí

Pín

Daako

None

Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀

Àwọn fídíò fún လုကာကျမ်း 7