Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ मर्क 4

Pín

तब येसु च्याङ्बो, रे लनग ङार्बो, रे समुन्द्रन छ्योलापकाङ्मोः र्‌वाबो, “सान्त रा! छ्या!” आलै लन छ्याबो रे सान्त रह्बो। येसुई चेलाकाङ्मोः र्‌वाबो, “ङेनको तैङ झामखेखे ङिन्नान? ङेनको ङ्याबो हेँ बिस्वास मीपाऊ?”

ख्यु मिह्दा ङिह्‌म्बो रे राह्ङराङ्साः र्‌वामः जाःबो, “नु सु जेङ्पा? लन रे समुन्द्रजै नुन र्‌वापा ङ्याङ्‌ङ।”

येसु जेँ चन दोङान ङीक्याँ खुमदी काका मिवा च्युपा ङ्याह्। ख्युई नू झाःम र्‌वाईर्‌वाई सोल्बो, “गुरुज्यू, ङि नुप्मः जाःबो र्‌वानान नाः वास्ता मीपाऊ?”

येसुई ह्‌याङ ख्युकाङ्मोः र्‌वाबो, “ङेनको तै ताह्‌नान, मनग ध्यान भिना। तैङर्‌वाङिन कन नापजै ङेनको बिन्नान ङेनकोजै अनै नापजै देन्नान। रे ङेनकाङ्मोः झन ह्‌याल्म बिन्नान ङ्याह्।

येसुई र्‌वाबो, “परमेस्वरन राज्य झाःम जेङ्पा, कान सिमि तीपाई साः र्‌यु पह्ङ्‌ङ, रे नु आःनै, सापसाप छ्युङ्नै ङिम्मेछाम्मे अन र्‌यु थुङ्नान रे छार्नान, जेङ्नै अन कुजुई छार्नान, अन नू क्युई मराह्‌नान।

यदि कान सिमिन ङ्यान्चेन नाम्ज्योवा ङिङिन नुई ङ्यानाःयो।”