Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Geinis 49

Pín

Ní bainfear an tslat ríoghdha de Iúda, ná ní bainfear an rialú d'á d'á mhása, go dtí o dtaraidh sé siad atá le teacht (‘le cur cugainn’), agus le n-a mbéidh súil-indán na gcine (náisiuin).

Is mac acfuinneach Seosamh, mac acfuinneach, agus deas le h-amharc air: Ritheann na mná óga (na níghneacha) anon 'anall ar an bhalla. Acht iad siud (fir) a rabh saighde aca, chuir siad cathú air, agus rinne troid leis, agus bhíodar i n-éad leis.

Acht bhí an neart in a bhógha, agus bhí a ghéaga 's a lámha scaoilte ó chuibhreach, ag an té (Dia) cómhachtach le Iacob: as sin tháinig sé 'n-a aodhaire, cloch Israel. Beidh Dia d'athar 'n-a chongantóir agat, agus beannóchaidh an t-Uile-chomhachtóir thú, le beannacht ó neamh thuas le beannacht na bochna thíos, le beannachtaí na gcíoch 's na bruinne.

“A Iúda, molfadh do dh'reathracha thusa. Beidh greim (láimh) sceadamhain agat ar do náimhde; dheanfaidh clann-mhac d'athar sléachtú síos rómhat. Iúda, is mar coileán leomhain é. Ar thóir na creiche, a mhic, d'imthigh tú suas, (“ón chreich chuaidh se suas”): Ag leigint do scíste duit chrom tú mar an lomhain, agus in a bhain-leomhan cé dhúiseóchas é?

“A Rúbein, mo chead-ghein, is tú mo neart, agus tus mo bhuadhartha; is mór (thú) ins na tabhartasaí, agus níos mó i do thaoiseach. Is mar an t-uisce-dóirtighthe-amach thú, ná méaduigh; de bhrigh go dteachaidh tú suas chuige leabaidh d'athar, 's gur shálaigh tú a leabaidh air.