Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Geinis 17

Pín

Agus an uair bhí sé im-aois a naomhadh-bliain-nócha thaisbeáin an Tíghearna É féin dó, agus dubhairt leis: “Is mise Dia uile-chumhachtach. Siubhail-se rómhan, agus bí díograsach.

Agus ní ‘Ábram’ an t-ainm a bhéas ort feasta; acht ‘Ábraham’, óir rinne mé athair díot ar a lán de náisiunaibh.

“Agus daingeanóchaidh mé mo chonnradh eadrainn, agus eadar do shíol-sa in a nglúnaibh in do dhéidh, i gconnradh buan, agus a bheith i mo Dhia duit agus do do shíol i do dhéidh.

Agus deir Dia leis: “Mise agus mo chonnradh leat, agus beidh tú i d'athair ar na náisiuin uile.

Agus a deir Dia le Ábraham: “Beirfidh do bhean Sara mac duit, agus bhearfaidh tú Isac mar ainm air, agus daingneóchaidh mé mo chonnradh leis mar chonnradh buan, agus le n-a shíol in a dhéidh.

Agus bhearfaidh mé duit, agus do d'shíol, an tír ar a dtabhairfidh tú cuairt—tír uile Chanaáin—i do sheilbh go síorraidhe, agus bhus mise a nDia-san.”

Thuit Ábraham ar a éadán (ar an talamh) agus rinne sé gáire, a rádh in a croidhe: “Mac (óg) aig an té atá céad blian ar aois—, a thiarcais!? Agus an féidir le Sara atá nocha blian ar aois mac (óg) a bheith aicí?”

Dubhairt Dia le Ábraham, freisin: “Ná tabhair ‘Saraí’ ar do bhean-chéile (feasta) acht ‘Sara’.

Agus dean thusa do thús-chroiceann a thimcheall-ghearrú mar chomhartha ar an chomhradh eadrainne.

Agus daingneóchaidh mé mo chonnradh le Isaac, a bheirfeas Sara duit bliain ó'n tráth seo.”

Deantar timcheall-ghearradh ar bhur naoidhneán i n-aois a ocht lá, gach leanbh firinne in bhur ngeiniligh: an té beirthear i do thigh, agus an daoir ceannuighthear, chomh maith, Timcheall-ghearrthar é, agus fós, éinne (eile) nach de do shíol-sa é. Agus beidh mo chonnradh in bhur bhfeoil mar chonnradh buan.