Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ متّی 25

Pín

وَل مَیں جواب اِچ اُنہیں کُوں آکھساں، ’مَیں تُہاکُوں سچّ اَہداں جو جݙّاں تُساں میݙے پیروکاریں اِچوں کہیں نِکے کنُوں نِکے نال ایہ سلُوک کیتا تاں سمجھو میݙے نال کیتا۔‘

اُوندے مالک آکھیا،’اَے میݙے چَنڳے اَتے دیانتدار ٻاہنے! تُوں تھوڑی شئیں اِچ دیانتدار ریہا، مَیں تَیکُوں ٻَہُوں شئیں دا مُختار بݨیساں، اندر آ اَتے اپݨے مالک دی خُشی اِچ شریک تھی۔‘

کیوں جو جَیندے کولھ کُجھ ہے اُونکُوں ٻِیا ݙِتا ویسی اَتے اُوندے کولھ ڈھیر تھی ویسی پَر جَیندے کولھ کُوئی شئے کَینی، اُوندے کنُوں او وی گھِن گھِدا ویسی۔

یِسُوع مُکدی مُکیندئیں ہوئیں آکھیا،”تُساں سُڄاک رَہو کیوں جو تُساں نہ اُوں ݙینہہ کُوں اَتے نہ اُوں لحظے کُوں ڄاݨدو۔“

کیوں جو مَیں بُکھا ہامی تُساں مَیکُوں کھاوَݨ کیتے ݙِتا مَیں تِرسیا ہامی تُساں مَیکُوں پِیوَݨ کیتے ݙِتا مَیں پردیسی ہامی تُساں مَیکُوں اپݨے گھر ٹِکائے۔

اُوندے مالک اُونکُوں آکھیا، ’اَے چَنڳے اَتے دیانتدار ٻاہنے! تُوں تھوڑی شئیں اِچ دیانتدار ریہا، مَیں تَیکُوں ٻَہُوں شئیں دا مُختار بݨیساں، اندر آ اَتے اپݨے مالک دی خُشی اِچ شریک تھی۔‘

نَنگا ہامی تُساں مَیکُوں کپڑے پوائے، بیمار ہامی تُساں میݙی ݙیکھ بھال کیتی، قید اِچ ہامی تُساں مَیکُوں مِلݨ آئے۔‘