Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ मरकुस 4

Pín

आग यीशु यदकु आँधी अक दनकुसदुन, अदिक लयरगोळ से अंदुन, “शांत आगेग, थाम्सेग!” अदिक आँधी थामसेत अदिक नाकु दी हापाळ सन्नाटा आगेत. अदिक यीशु तान चेलागोळ से अंदुन, “नीव येती अंजेतीर? येन नीमी ईगासताका विश्वास हैलेच?”

अदिक चेलागोळ हापाळ अंजेदुर अदिक आपस दा अनली कुरतुर, “ईव मंळसा याव हुन ईल ताका कि आँधी अदिक लयरगोळ भी ईऊन आग्या मान्सताव?”

अदिक यीशु ड्वांगा अन्द हिंदळोद भाग दा ऊसी मा ताल्ला ईटकु मिंगोन. अदिक आंदुर आऊक येब्सदुर अदिक अंदुर, “हे गुरु, येन नीनी चिन्ता हैलेच कि नाव मुळ्केतेव?”

बाक यीशु आंदुर से अंदुन, “जो नीव केळतीर अदुर मा ध्यान कोळी. याता नाप देल नीव दुसरा अक आळुतीर अदा नियम देल नीमी भी आळुकु आदीत, अदिक नीम साटी अदुर्दा यक्कुल जोळ्सकु आदीत.

बाक यीशु अंदुन, “परमेश्वर उन राज्य हिंग आद, जसा यावारा मंळसा तान केई इन भूमी दा बींजा भिळतान, अदिक आव इळ्लकी मिंगदुन अदिक व्हातर्या येद्दुन अदिक अद बींजा अंकुरीत आगकु हिंग बेळुत, कि आव अरू सकिदील कि ईद ह्यांग आत.

अगर यारोवारा केळव किव आव, रा आव केळ कोमुल.