Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ لوقا ۱۱

Pín

هسأ اگه شومأن، با اَنکی گوناهکارٚ آدمأن ایسیدی، دأنیدی وأستی خوروم چیزأنَ شیمی زأکأنَ فدید، چقدر ویشتر شیمی آسمانی پئر روح‌القدسَ اوشأنی‌یَ فَده کی اونٚ جأ درخوأست کونیدی.»

«هَنٚ وأسی شمرَ گم: اَنقدر دوعا بوکونید تا کی شیمی دوعا جوابَ فیگیرید؛ اَنقدر وأمجید تا کی بیأفید، و اَنقدر در بزنید تا کی در شِمرِه وازَ به.

چونکی هر کی بخوأیه، به دس اَوره و هر کی‌یم وامجه، یأفه. هر کی در بزنه، در اونٚ رِه وازَ به.

عیسی اوشأنَ بوگفته: «وأستی اَطویی دوعا بوکونید و بیگید: «اَی پئر، تی نام موقدّس ببه، تی پادشایی بأیه،

اَمی گونایأنَ ببخش، چونکی اَمأنم تومامٚ کسأنی کی اَمرَ بدی بوکودیدی بخشیم، و اَمرَ وسوسه‌یأنٚ جأ دور بدأر.»

اَمی روزأنه نانَ هر روز اَمرَ فدن،

تی چومأن، تی وجودٚ چراغه. اگه تی چومأن ساق و سالم ببه، تی تومامٚ وجودم روشنه. وختی تی چومأن نتأنه بیدینه، بأزین تومامٚ تی وجودَ تاریکی گیره.

«هیکس چراغَ روشنَ نوکونه کی بأزین اونَ جیگا بده یا کاسه جیر بنِه، بلکی اونَ چراغ‌پایه سر نهِه کی او چراغٚ نور همه جا دتأوه. بأزین کسأنی کی اوطاقٚ دورون اَییدی بتأنید همه جایَ بیدینید.