Популярні біблійні вірші з Лука 15

Поділитись

Тиигэһээр тэрэ хүбүүн удангүй эсэгэдээ бусажа ерэбэ. Эсэгэнь хүбүүгээ холоһоо хараад хайрлажа, урдаһаань гүйжэ ошоод, тэбэрин таалаба.

Энэ хүбүүмни үхэшэһэн аад, амидыраа ха юм, үгы болошоһон аад, олдоо ха юм“, – гэбэ. Тиигээд лэ хүбүүнэйнгээ бусажа ерэһые тэмдэглэн, хүхижэ сэнгэжэ эхилбэ.

Тэрээн шэнги нүгэл хээгүй ерэ юһэн сэхэ сэбэр ябадалтан тушаа бэшэ, харин нүгэл хэгшэ нэгэ хүнэй Бурханда хандан, эрид хубилхые харахадаа, тэнгэридэ баяр баясхалан болохол гэжэ таанарта үнэниие хэлэнэб.

Эсэгэдээ ошоод: ‘Абамни, би Бурханай, мүн танайнгаа урда нүгэл үргэлбэб.

„Абамни, би Бурханай, мүн танайгаа урда нүгэл үргэлбэб. Хүбүүнтнай гэжэ тоологдохо эрхэгүйб“, – гэжэ хүбүүниинь хэлэбэ.

«Зуун хонитой аад, нэгэнэйнь үгы болошоходо, таанадай хэнтнай ерэн юһэн хониёо хээрэ орхёод, үгы болоһон ганса хониёо бэдэржэ ошохогүйб?