Популярні біблійні вірші з Марк 2

Поділитись

Шону эшитип, Иса олагъа: – Эмчи савлагъа тюгюл, аврувлагъа тарыкълы бола. Мен муъминлени тюгюл, гюнагьлыланы товба этмеге чакъырмакъ учун гелгенмен, – дей.

Аврувну гелтиргенлени иманы барын гёрюп, Иса тербенмейген шо адамгъа: – Балам, сени гюнагьларынгдан гечилди, – дей.

– Инсан сонгугюн учун тюгюл, сонгугюн инсан учун яратылгъан.

Амма жыйылгъан халкъны кёбюнден олар Исагъа ювукъ барып болмайлар. Шо заман олар уьйню Иса токътагъан ерини уьстюнден къалкъыны тешип, тешик этелер ва шондан таба аврувну тёшеги булан бирче тюпге тюшюрелер.

Мени, Инсанны Уланыны, бу дюньяда гюнагьлардан гечмеге къудратым барны сиз гьали гёрежексиз. Сонг аврувгъа булай дей: – Туруп, ятывунгну да алып, уьюнге бар.

Къайсы рагьатдыр, тербенмей авруйгъан адамгъа: «Сени гюнагьларынгдан гечилди», – демекми, ёгъесе: «Туруп, ятывунгну да алып, юрюп йибер», – демекми?

О туруп, шоссагьат ятывун да алып, барысыны да гёз алдында къыргъа чыгъа. Барысы да гьайран болуп къалалар ва биз булай затны бир заманда да гёрмегенбиз деп, Аллагьгъа макътав этелер.