Rut: Tanrı'nın Kurtaran Sevgisinin HikayesiÖrnek

Birçok keyifli hikaye şu şekilde biter: "Sonsuza kadar mutlu yaşadılar." Rut'un hikayesi değil. Bu hikaye “sonsuza dek mutlu” olmanın ötesine geçerek İsa'nın soyuna uzanıyor. Rut'un son altı ayeti kitaptaki en önemli ayetlerdir, çünkü bu ayetler bize bir kez daha Tanrı'nın kendisini sevenlerin iyiliği için her durumda nasıl etkin olduğunu göstermektedir. (Romalılar 8:28) Rut kitabı boyunca Tanrı'nın, planlarını gerçekleştirmek için insan yaşamının dokusunu nasıl kullandığını görürüz. Son ayetler, bizim mükemmel olmayan kararlarımıza ve hayattaki tökezlemelerimize rağmen, Tanrı'nın kusursuz isteğinin başarıldığını gösteriyor.

Tanrı'nın mükemmel isteği bizi kapsar ama bizi merkeze almaz. Sinclair Ferguson, Faithful God: An Exposition on the Book of Ruth adlı kitabında, "Tanrı'nın yaptığı şeyin daha derin anlamı, ana karakterlerinin ömrünün çok ötesindedir" dedi. Bütün imanlılar günlük hayatlarında olup bitenlerden daha büyük bir amaca hizmet ederler. Kitabın üç ana karakterinin son altı ayette hafızalarda kaybolması da bunun kanıtıdır, çünkü onlarınki ana hikaye değildir. Ancak karakterler kurtuluş hikayesinde tamamlayıcı bir rol oynamaktadır. Rut ve Boaz'ın gösterdiği iyilik, tüm dünyaya yayılan kurtuluşu harekete geçiriyor.

Rut'un bu son birkaç ayetinden, bu hikayedeki her şey için Tanrı'nın nihai nedeninin, belirli bir amacı gerçekleştirmek için olduğu açıkça görülmektedir: İsa Mesih'in doğuşu. Bunlar arasında Naomi'nin Moav'a taşınması, Rut'un başlangıçtaki kısırlığı, Naomi'nin kocasının ve oğullarının ölümü, Rut'un onun yanında kalması, Rut'un Boaz'ın tarlasında başak devşirmesi, Naomi'nin (işe yarayan) tehlikeli planı, diğer yakın akraba-kurtarıcının görevi reddetmesi, Ovet'in Boaz ve Rut'un oğlu olarak doğması.

Yaratılış 3:15, protoevangelium olarak iyi bilinir çünkü bu, müjdenin (euangelion) ilk (proto) bildirisidir. Tanrı, Havva'nın soyu aracılığıyla Şeytan'a ölümcül bir darbe vuracağını vaat etti. Tanrı, Havva'nın soyundan söz ederken, çarmıhta öldüğünde Şeytan'a son darbeyi indiren biricik Oğlu İsa Mesih'i kastediyordu. Kutsal Kitap'ın hemen üçüncü bölümünde yer alan bu ayet, Rut kitabı ve Kutsal Yazılar'ın geri kalanı boyunca devam eden İsa'nın hikayesini başlattı. Yaratılış 3:15'teki vaat, Tanrı'nın Beytlehem'deki küçük, görünüşte önemsiz bir ailedeki egemen inayeti sayesinde gerçekleşti.

Bu soyağaçları, Rut'un hikayesini küçük bir kasaba masalından ulusal ve ebedi öneme sahip bir öyküye yükseltiyor. Hakimlerin karanlık günlerinde, Kurtarıcı'yı, Mesih'i, kayıp ve muhtaç insanlığın Kurtarıcısı'nı ortaya çıkaracak soyun temeli atıldı. Kadının soyu Boaz ve Rut, Davut ve Bat-Şeva, Yusuf ve Meryem aracılığıyla açıklanacaktı. Mezmur 132:12'de Tanrı, Davut'un oğullarından birinin Davut'tan bile daha büyük sonsuza dek hüküm süreceğini vaat etti. Aslında Tanrı, Kendisine güvenenler için hazırladığı nihai iyilik için yüzlerce yıl boyunca her şeyi birlikte etkin kıldı.

Rut'un öyküsünün özünde dört önemli din bilimsel gerçek yatıyor:

1. Tanrı'nın inayeti güvenebileceğimiz bir şeydir. Tanrı'nın eylemlerini her zaman göremeyebilir veya anlamayabiliriz, ancak O'nun kontrolü elinde tuttuğundan ve çocuklarını terk etmeyeceğinden emin olabiliriz.

2. Tanrı’nın bize gösterdiği iyiliği biz de başkalarına göstermeliyiz.

3. Tanrı, halkının dualarına yanıt verir ve O'nun kutsamaları, ömürlerimizin sınırlı bakış açısından gelecek nesillere kadar uzanır.

4. Bizi Tanrı'ya geri döndürmek için ölecek kadar çok seven bir yakın Akraba-Kurtarıcı'ya ihtiyacımız var. Hiç kimse Tanrı'nın lütfunun dışında değildir ve "bunların en küçüğü" (günahkarlar, öteki uluslardan olanlar ve sosyal dışlanmışlar) hâlâ kurtarılmaktadır.